Anubias Afceli

Anubias Afzelius, nazwa naukowa Anubias afzelii, został po raz pierwszy odkryty i opisany w 1857 roku przez szwedzkiego botanika Adama Afzeliusa (1750–1837). Szeroko rozpowszechniony w Afryce Zachodniej (Senegal, Gwinea, Sierra Leone, Mali). Rośnie na bagnach, na terenach zalewowych, tworząc gęste „dywany” roślinne.

Używany jako roślina akwariowa od kilkudziesięciu lat. Pomimo tak długiej historii, w nazwach nadal panuje zamieszanie, np. gatunek ten często określa się jako Anubias congensis, lub inne, zupełnie inne Anubiasy, nazywane są Aftseli.

Może rosnąć zarówno nad wodą w paludariach, jak i pod wodą. W tym drugim przypadku wzrost znacznie spowalnia, ale nie wpływa na zdrowotność rośliny. Jest uważany za największy wśród Anubiasów, w naturze mogą tworzyć metrowe krzewy. Jednak uprawiane rośliny są zauważalnie mniejsze. Kilka krótkich łodyg umieszcza się na długim pełzającym kłączu, na końcu którego wyrastają duże zielone liście o długości do 40 cm. Ich kształt może być różny: lancetowaty, eliptyczny, jajowaty.

Ta bagienna roślina jest bezpretensjonalna i doskonale dostosowuje się do różnych warunków wodnych i poziomu oświetlenia. Nie wymaga dodatkowych nawozów ani wprowadzania dwutlenku węgla. Ze względu na swoje rozmiary nadaje się tylko do dużych akwariów.