Cane Corso

Inne nazwy: Włoski Cane Corso, Mastif Włoski

Cane Corso to duża rasa, potomek psów bojowych starożytnego Rzymu. Te mądre i posłuszne psy od wieków służą swoim panom, strzegąc ich domów, pomagając na polowaniach i w polu.

Charakterystyka Cane Corso

Podstawowe chwile

• Ten pies ma doskonałe cechy stróżujące. Terytorium zamieszkałe przez właściciela i członków jego rodziny, ze szczególną troską traktuje swoją przestrzeń i strażników.
• Cane Corso nie jest z natury agresywny, jednak jeśli pojawią się nieproszeni goście, z pewnością odczują surowe usposobienie „Włocha”.
• Przedstawiciele rasy są silni i odporni, wyróżniają się inteligencją i bystrym umysłem, potrzebują ciągłej aktywności fizycznej i psychicznej.
• W stadzie Cane Corso wykazuje dominujące cechy charakteru, starając się przewodzić. Niektóre moce psa mogą być trudne dla niedoświadczonych właścicieli, dlatego jeśli na początek zdecydujesz się na czworonożnego przyjaciela, zacznij od przedstawiciela innej rasy.
• Cane Corso może być agresywny w stosunku do innych psów i zwierząt, dlatego aby zapanować nad takimi emocjami, należy socjalizować szczenięta od najmłodszych lat.
• Na zewnątrz wyglądają imponująco i bez pośpiechu, ale takie wrażenie jest zwodnicze. Jak prawdziwi „temperamentni Włosi” chętnie przyłączają się do zabaw, lubią biegać i ogólnie aktywnie spędzać czas.
• Dobrze dogadują się z dziećmi, stając się dla nich niezawodną nianią. W ten sposób dają o sobie znać geny odległych przodków – psów pasterskich, nad którymi obiektem kontroli był właściciel i jego rodzina, w tym także zwierzęta domowe.
• Cane Corso cechuje życzliwość i uważność, przywiązują się do właściciela i wymagają wzajemności.

Nowoczesne technologie Cane Corso są potomkami psów gladiatorów, emanują naturalną siłą i wielkością. Z wyglądu są surowe, potrafią nawet budzić strach, ale tak naprawdę stają się prawdziwymi przyjaciółmi swoich właścicieli i pozostają nimi przez całe życie. Cane Corso, czternasta rasa wyhodowana we Włoszech, jest dumą i narodowym skarbem tego kraju. W naturze psów poświęcenie pasterza i odwaga walczących ras zaskakująco się splatały, odbijał się także żywy temperament samych Włochów.

Cane Corso posiadają wrażliwość i intuicję, są gotowe chronić właściciela i jego rodzinę w każdym czasie i w każdej sytuacji, co czyni je niezrównanymi stróżami. Jeśli w Twoim domu mieszka pies tej rasy, nie ma potrzeby instalowania systemów alarmowych. Nie spotkają złodzieja, który z agresją wszedł do domu, czym różnią się od innych psów stróżujących, ale bandyta będzie bardzo żałował, że spotkał mieszkańca słonecznych Apeninów. Agresywną reakcję Cane Corso pozostawia się w ostateczności, gdy czuje się, że nad właścicielem i jego majątkiem wisi realne zagrożenie.

Historia Cane Corso

Cane Corso ma długą i chwalebną historię obejmującą wiele stuleci. Ich najbardziej odległymi przodkami byli starożytni doga tybetańscy. W tych trudnych czasach, kiedy trzeba było bronić się przed wieloma wrogami i dzikimi zwierzętami, takie psy były szczególnie cenione. Prawdziwy szacunek, a nawet pewien szacunek, te psy wywołują dzisiaj.

Wiadomo, że pierwszy przodek współczesnych „Włochów” na terytorium współczesnej Eurazji pojawił się 1 tysiąc lat przed naszą erą. Był to agresywny pies tybetański, który został przedstawiony chińskiemu cesarzowi, który docenił w nim taką umiejętność, jak umiejętność łapania ludzi. Od tego czasu szybko zaczęły rozprzestrzeniać się na kontynencie, stając się przodkami innych ras. Nowe psy zostały wyhodowane w bardzo konkretnych celach. W tym samym Cesarstwie Rzymskim używano ich do walk psów, kampanii wojskowych i oczywiście jako strażnicy.

Pierwsze pisemne wzmianki o gigantycznych psach Corso pochodzą z XIV-XV wieku. Z dokumentów odkrytych przez historyków wynika, że ​​brali oni udział w polowaniach i prześladowaniach. Na niektórych obszarach psy te były wykorzystywane do wypasu i pilnowania zwierząt gospodarskich. Jeśli chodzi o oficjalną historię rasy, to zazwyczaj prowadzona jest ona od czasów świetności Cesarstwa Rzymskiego. Do dziś przetrwały zabytki archeologiczne z wieloma wizerunkami tych majestatycznych psów. Corso towarzyszył swoim panom w kampaniach wojskowych, opiekował się niewolnikami i strzegł całych zespołów pałacowych. Po upadku starożytnego Rzymu zaczęto krzyżować psy z chartami celtyckimi, wlewając w ten sposób „nową krew” do rasy. Jednocześnie zaczęto je wykorzystywać nie jako psy bojowe, ale do polowań, do ochrony pól uprawnych i zaganiania bydła. To wszystko trwało długo,

Wykonywanie przez psy różnorodnych zadań uczyniło rasę wszechstronną, która pozostaje niezmieniona do dziś. Ponieważ Cane Corso zawsze było wysoko cenione, jakość ich puli genowej była uważnie monitorowana. Jednak mimo to nie dało się uniknąć smutnych kart w historii rasy. Podczas drugiej wojny światowej Cane Corso, podobnie jak wiele innych ras, był na skraju wyginięcia. Giganci ci byli aktywnie wykorzystywani na linii frontu, co w połączeniu z niedożywieniem i często głodem paraliżowało rasę.

Ale Cane Corso nie zniknęło i za to ludzkość powinna być wdzięczna Giovanni Bonatti Nizzoli, który wytrwał i poczynił gigantyczne wysiłki, aby ożywić te dumne, inteligentne i majestatyczne psy. Nieocenionej pomocy udzielili mu podobnie myślący ludzie, którzy w 1983 roku zgromadzili w całych Włoszech wszystkie rasowe Cane Corso, jakimś cudem zachowane. Cztery lata później pojawił się wzorzec rasy – pierwszy, zatwierdzony na poziomie oficjalnym. Dokument ten zawierał dokładny opis psów i podkreślał cechy odróżniające Corso od innych potomków mastifów. I choć rasa uzyskała rejestrację hodowlaną dopiero w 1994 roku, to przed tym wydarzeniem ponad 500 producentów i kilkaset szczeniąt uzyskało uznanie ekspertów i pozytywne oceny z ich strony. Wszystko to dało zielone światło rozwojowi i rozprzestrzenianiu się Cane Corso: liczba psów zaczęła rosnąć i w krótkim czasie przekroczyła 3,000 osobników. Na międzynarodowej wystawie, która odbyła się w 1996 roku, zwycięzcą został przedstawiciel odrodzonej rasy włoskiej.

Wideo: Cane Corso

Cechy Cane Corso

Cechy bezpieczeństwa są nieodłącznie związane z Cane Corso na poziomie genetycznym, dlatego pełnią tę funkcję nawet bez specjalnego szkolenia. Pies będzie chronić właściciela, członków jego rodziny, a także całą okolicę. Ze zwierzętami ten gigant dobrze dogaduje się, nawet z tymi, którzy nie są zbyt zadowoleni z jego pojawienia się w domu. Jego „przyjaciele” mogą mieć nie tylko inne psy, także małych ras, ale także koty, a nawet ptaki.

Równowaga u tych psów jest we krwi. Widząc, że gość jest przyjacielski wobec właściciela, „Włoch” zachowa spokój. Nie będzie aktywny, jeśli poczuje ukryte zagrożenie, ale da jasno do zrozumienia, że ​​sytuacja jest pod jego kontrolą. Pies atakuje tylko w dwóch przypadkach: gdy zostanie okazana mu bezpośrednia agresja lub gdy otrzyma odpowiednią komendę od właściciela.

Corso szczególnie ostrożnie opiekują się młodszymi członkami rodziny, sięga to czasów, gdy wędrowali ze stadami i rozwinęli instynkt chronienia każdego mniejszego i słabszego. Te duże psy nigdy nie skrzywdzą dziecka, nawet cudzego, a wręcz przeciwnie, zaopiekują się nim z niemal macierzyńską gorliwością. Dzieci odwzajemniają się tymi psami i często angażują je w swoje zabawy, na przykład lekarzy i fryzjerów. Nie da się oglądać bez czułości i śmiechu, jak mały okruszek „traktuje” psa lub próbuje uczesać go, a Corso pokornie to znosi. Co prawda na początku będzie próbował wymknąć się małemu „lekarzowi”, ale jeśli mu się to nie uda, z rezygnacją burzy wszystkie „procedury”. Podczas zabaw Cane Corso może niechcący, zupełnie bez złośliwych zamiarów, lekko popchnąć dziecko. Jeśli obawiasz się, że kolejne tego typu pchnięcie może zakończyć się upadkiem dziecka, wydaj psu komendę: „Siadaj!” lub „Połóż się!”, A ona na pewno zrobi to, co jest wymagane, i to za pierwszym razem.

Wygląd i cechy szczególne rasy

Cane Corso lub Mastif Włoski to duży pies z wydatnymi mięśniami. Tułów charakteryzuje się tzw. rozciągniętym kształtem, gdy długość jest większa niż wysokość w kłębie. Wskaźnik tego ostatniego wynosi 64–68 cm dla mężczyzn, 60–64 cm dla kobiet. Dorosłe psy ważą w zależności od płci odpowiednio 45-50 kg i 40-45 kg. Wielkość psa nie powinna dziwić, gdyż rasa została wyhodowana dla potrzeb bezpieczeństwa, łowiectwa i walki.

Cane Corso Italiano imponują siłą, pięknem i mocą, są niesamowicie charyzmatyczni. Przedstawiciele tej rasy poruszają się z wdziękiem, swoim krokiem przypominają pantery. Będąc obok psa czujesz się chroniony i wiesz na pewno, że nie zostaniesz zdradzony. Tożsamość Cane Corso, osobliwości ich wyglądu i niesamowite umiejętności były przekazywane z pokolenia na pokolenie przez wiele stuleci. Od molosów, ich najbliższych przodków, wiele się zachowało u mastifów włoskich, ale działalność hodowlana uległa własnym modyfikacjom. Te psy są nie tylko niezawodnymi ochroniarzami, ale pomimo surowego wyglądu są lojalnymi i życzliwymi przyjaciółmi.

Ogólny opis

Cane Corso mają atletyczną budowę, wygląd nadaje im bezkompromisowych stróżów i prawdziwych obrońców. Wyglądają reprezentacyjnie i jednocześnie elegancko: mocna budowa, szeroka klatka piersiowa, rozwinięte łopatki, pysk typowy dla wszystkich molosów, pewny chód. Psy tej rasy są przeważnie czarne, brązowe i pręgowane.

Charakter „Włocha” składa się z solidnych cnót: jest zrównoważony psychicznie, przewidywalny, łatwy w szkoleniu, bardzo oddany swojemu panu i nigdy nie wykazuje nieuzasadnionej agresji. Takie cechy są nieodłącznie związane z wieloma przedstawicielami grupy molosów, na przykład buldogiem angielskim i dogiem de Bordeaux. Jeśli w zachowaniu psa zaczęły pojawiać się złe cechy, przyczyny należy szukać w złym wychowaniu, a nie w żadnym wypadku w naturalnych predyspozycjach.

Głowa

Głowa Cane Corso jest raczej szeroka niż długa. Pokryty gęstą skórą, na kufie nie ma fałd. Kufa z kolei odpowiada czaszce w stosunku 1:2, czyli jest krótka. Ale jednocześnie jest szeroki i obszerny, ma kwadratowy kształt, jest płaski i mocny.

Zęby

Pies tej rasy ma 42 zęby, są białe i mocne. Szczęki są duże, mocne, zakrzywione. Ze względu na to, że żuchwa wystaje nieco do przodu, zgryz charakteryzuje się lekkim przodozgryzem.

Oczy

Kształtu owalnego, z szerokim układem na kufie. Ich kolor zależy od umaszczenia psa, jednak im jest ciemniejszy, tym lepiej. Powieki mają czarną pigmentację.

Uszy

Z natury uszy Cane Corso są nieco duże i szeroko rozstawione, osadzone blisko głowy. Pokryte gładką i błyszczącą sierścią, zwężają się ku końcom i zwisają, przylegając do policzków psa. Można je zatrzymać nadając kształt trójkąta równobocznego.

Nos i usta

Nos jest czarny i duży, nozdrza szeroko otwarte. Usta są napięte i niezbyt opadające. Wargi górne zakrywają dolną szczękę, całkowicie definiując dolną część profilu kufy.

Szyja

Szyja Cane Corso jest mocna, muskularna, proporcjonalna do tułowia, ale niezbyt masywna, co nadaje psu pewną elegancję. Jego długość jest równa długości głowy.

Rama

Budowa Cane Corso jest mocna, tułów jest nieco dłuższy w porównaniu z wysokością w kłębie. Kłąb jest wyraźny, wystaje ponad długi, szeroki i nieco opadający zad. Klatka piersiowa sięga do łokci, jest szeroka i dobrze rozwinięta. Grzbiet jest prosty, ma wyraźną muskularność. Wypukłość żeber jest umiarkowana.

Ogon

Ogon Cane Corso jest naturalnie długi i sięga stawu skokowego, jest osadzony wysoko i gruby u nasady. Pionowo nie unosi się i nie wygina. Dokowanie ogona odbywa się na czwartym kręgu.

kończyny

Kończyny przednie charakteryzują się długimi, skośnymi i bardzo rozwiniętymi łopatkami. Ramiona i przedramiona mocne, śródręcze i nadgarstki elastyczne. Przednie łapy są typu kota z elastycznymi opuszkami i mocnymi pazurami. Łapy mają owalny kształt, palce są zebrane w kulkę.

Kończyny tylne szerokie i długie w udach, tylna linia ud wypukła. Mocne dolne kończyny i lekko kanciaste stawy skokowe. Mocne i ścięgna śródstopia. Tylne łapy są również owalne, z elastycznymi opuszkami i mocnymi pazurami, palce są zebrane w grudkę.

Dzięki tym cechom Cane Corso poruszają się szerokim krokiem, mają duży i zamaszysty kłus.

Wełna

Skóra jest gruba i przylega do ciała. Sierść Cane Corso jest bardzo gruba, ale z rzadkim podszerstkiem, krótka i błyszcząca. Jeśli jest średniej długości, pozbawiony sztywności i falisty, oznacza to poważne wady rasy.

Kolor

Tutaj standard rasy pozwala na znaczne zróżnicowanie. Oprócz tradycyjnych kolorów czarnych, jasnoczerwonych, ciemnoczerwonych i pręgowanych, Cane Corso może być jasnoszary, ołowiany (średni szary) i łupkowy (ciemnoszary), a także czerwony (płowy). Dopuszczalne są małe białe plamki, ale tylko na klatce piersiowej, nosie i końcach łap.

Uwaga: Corso rasy rudej i pręgowanej musi mieć na pysku czarną lub szarą maskę, nie wystającą poza linię oczu.

Możliwe wady

Jeżeli osie podłużne kufy i czaszki oraz boczne powierzchnie kufy zbiegają się, uważa się to za poważną wadę. Obejmuje to również równoległe ułożenie osi podłużnych kufy i czaszki.

Do wad psujących rasę zalicza się m.in. wzrost poniżej lub powyżej normy, częściową depigmentację nosa, ciągłe ruchy przechodzące w chodzenie, zgryz nożycowy, ogon podkręcony lub stojący, zgryz przodozgryz ze znacznym odpadem.

Wady dyskwalifikujące

Czy Twoje zwierzę jest agresywne? To poważna wada, za którą grozi mu dyskwalifikacja. Ten sam wyrok zostanie wydany w sprawie bojaźliwego lub szczerze mówiąc tchórzliwego zwierzęcia.

Ogólnie rzecz biorąc, każdy Mastif Włoski, u którego bardzo wyraźnie widoczne są nieprawidłowości w zachowaniu lub fizjologii, powinien zostać zdyskwalifikowany. Należą do nich także zgryz przodozgryz, tzw. nos barani, zapadnięty grzbiet nosa, zez, owrzodzenie oczu, fragmentaryczna lub całkowita depigmentacja powiek, sierść długa lub miękka, o nieakceptowalnym zabarwieniu i dużych białych plamach.

Oznaką zdrowia Cane Corso są rozwinięte jądra u samców. Są dwa z nich i powinny całkowicie zejść do moszny.

Zdjęcia cane corso

Charakter Cane Corso

Tylko ci, którzy w ogóle nie znają tej rasy lub oceniają ją po dość groźnym wyglądzie, mogą krytycznie lub z ostrożnością wypowiadać się o tych pięknych, inteligentnych „Włochach”. A ludzie znający się na Cane Corso wypowiadają się wyłącznie pozytywnie, bo nie można znaleźć bardziej oddanego, życzliwego i dobrego przyjaciela.

Spośród wszystkich innych ras ci tubylcy włoskiego „buta” nazywani są złotym środkiem i jest ku temu wiele powodów. Cane Corso nie są gigantami, ale jednocześnie nie są za małe. Są zawsze napięte i aby Twój pies zawsze utrzymywał dobrą formę, należy zwrócić szczególną uwagę na jego rozwój fizyczny. Te psy są z natury bardzo inteligentne i łatwe w szkoleniu. Głównym warunkiem jest właściwe podejście. Wielu właścicieli nie jest pewnych swoich umiejętności nauczania, dlatego zwracają się do profesjonalnych kynologów.

Cane Corso rzeczywiście wygląda trochę surowo, więc jeśli będziesz spacerować z nim po mieście, to wielu przechodniów zapewne będzie chciało przejść na drugą stronę ulicy. Ignorantom trudno jest wyobrazić sobie, że za maską dzikiej bestii kryje się życzliwe, czułe i wyrozumiałe stworzenie. Pamiętaj: nagła agresja u tych psów nie jest wrodzona. Nie spuszczają jednak z oczu ludzi, w pobliżu których znajduje się właściciel, i obserwują, jak się z nimi komunikuje.

Cane Corso są bardzo wesołe i chętnie włączają się do wszelkich rozrywek. Ta zabawa jest szczególnie widoczna w młodym wieku. Czasami pies jest tak zafascynowany zabawą, że czasami nie reaguje na polecenia właściciela, co jest w pełni wybaczalne – cóż, kto by tego nie zrobił! W miarę dorastania mastify włoskie stają się spokojne i wyważone. Z natury psy wcale nie są samolubne. Nie ma u nich takiej cechy jak zazdrość.

Jeśli Cane Corso jest tak dobroduszny, zabawny i nieagresywny, to w jaki sposób właściwości ochronne łączą się z tymi wszystkimi cechami? Bardzo harmonijne i jedno nie koliduje z drugim. Na niebezpieczeństwo reagują szybko, niemal błyskawicznie. Mocne szczęki zapewniają żelazny uścisk, dzięki czemu złodziej, który wtargnie do Twojego domu, nie zostanie przywitany, gdy spotka tego psa. W stosunku do nieproszonych gości, których postrzega jako naruszających swoje terytorium, pies może zacząć działać według własnego uznania, czasem nawet nie słuchając właścicieli.

Dla dobra swoich właścicieli Corso jest gotowe na wszystko. W obecności tego psa obcy ludzie powinni powstrzymać się od gwałtownych ruchów. Nie, nie rzuci się na ciebie od razu, ale mimiką pokaże, że nie warto tego kontynuować. A przedstawiciel tej rasy nigdy nie zabierze niczego z rąk osoby z zewnątrz, w tym gadżetów. Prawie niemożliwe jest odwrócenie jego uwagi od ochrony właściciela, członków jego rodziny lub jakiegokolwiek przedmiotu będącego częścią jego terytorium. Te psy doskonale rozumieją, kto jest ich, a kto obcy. Czasami wydaje się nawet, że jakimś cudem potrafią intuicyjnie przewidzieć złe zamiary danej osoby, zanim zacznie je okazywać, czyli poczucie zagrożenia u tych psów jest doskonale rozwinięte. Mastif może zacząć działać na długo przed tym, zanim niebezpieczeństwo zacznie naprawdę zagrażać jego właścicielom, starając się na wszelkie możliwe sposoby ich ostrzec. Patrzenie w oczy tego inteligentnego psa jest jak czytanie w jej myślach. Gdyby Cane Corso umiał mówić, prawdopodobnie nie znalazłby najlepszego rozmówcy.

Wiele zamożnych osób kupuje psa tej rasy ze względu na prestiż (w końcu Corso jest drogie), nie traktując go szczególnie jako pełnoprawnego członka rodziny. Mogą na przykład wyjechać na dłuższy czas, zostawiając psa pod czyjąś opieką. Nie można tego zrobić, bo separacja, a tym bardziej zdrada, te psy znoszą niezwykle boleśnie. Pod nieobecność właściciela „Włoch” może popaść w smutek, przestać jeść i po prostu umrzeć. Prawdziwy właściciel, który traktuje swojego zwierzaka z miłością, okaże mu całą swoją miłość w każdy możliwy sposób i nigdy nie zostawi go samego na długi czas.

Trening i edukacja

Cane Corso nie ma tendencji do dominacji, co oznacza, że ​​jest łatwy w szkoleniu. Będąc z natury narzekającymi i z natury oddanymi właścicielowi, bardzo szybko rozpoznają jego autorytet. Ale przedstawiciele tej rasy nie spieszą się z dorastaniem.

Wielu właścicieli z różnych powodów nie chce korzystać z usług kynologów (np. ze względu na wysoki koszt ich usług) i woli samodzielnie wychowywać szczenięta. Na co warto zwrócić uwagę w tym przypadku?

Proces wychowania szczeniaka Cane Corso należy rozpocząć już od pierwszego dnia jego pojawienia się w domu. Przede wszystkim naucz dziecko elementarnej czystości i toalety. Najbardziej potrzebne komendy to: „Podejdź do mnie!”, „Fu!”, „Usiądź!”, „Dalej!”, „Stój!”, „Połóż się!”, „Postaw!”. Najpierw powinni wyszkolić swojego zwierzaka. Jeśli nie podoba Ci się coś w zachowaniu szczenięcia, spróbuj to poprawić, najlepiej na wczesnym etapie. Nieposłuszeństwo nie powinno skutkować karą fizyczną. Spacerując z nim po parku lub za miastem, wypełnij swój wolny czas dowolnym treningiem sportowym.

Szkolenie psa powinno odbywać się na czczo. To pobudzi ją do dokładnego wykonywania wszystkich poleceń, aby otrzymać nagrodę – pyszny poczęstunek. Nie zapomnij także pochwalić swojego zwierzaka, co będzie dodatkowym wyrazem Twojej miłości do niego.

Dla Twojej informacji: obcy ludzie nie powinni brać udziału w wychowaniu Cane Corso. Wszystkie polecenia muszą być wymawiane wyraźnie i zrozumiale. Bądź konsekwentny w szkoleniu, wymagaj od swojego zwierzaka wykonania wszystkich powierzonych mu zadań.

Opieka i utrzymanie

Uważa się, że nawet małe psy, nie mówiąc już o mniej lub bardziej dużych, mogą powodować niedogodności dla swoich właścicieli w zwykłym miejskim mieszkaniu. Cane Corso całkowicie obalają ten stereotyp. Pomimo tego, że nie są to małe psy, to ze względu na brak aktywności nie potrzebują dużej przestrzeni. Jeśli mieszkasz w prywatnym domu, nie oznacza to wcale, że możesz umieścić swojego zwierzaka w budce i zawiesić go na łańcuchu. Z natury „Włosi” są zbyt kochający wolność i muszą stale przebywać blisko właściciela. Ponadto jasny podszerstek psa nie jest w stanie go ogrzać podczas silnych mrozów, więc nadal nie ma mowy, aby zostać „mieszkańcem podwórka” Cane Corso.

Opieka i utrzymanie

Uważa się, że nawet małe psy, nie mówiąc już o mniej lub bardziej dużych, mogą powodować niedogodności dla swoich właścicieli w zwykłym miejskim mieszkaniu. Cane Corso całkowicie obalają ten stereotyp. Pomimo tego, że nie są to małe psy, to ze względu na brak aktywności nie potrzebują dużej przestrzeni. Jeśli mieszkasz w prywatnym domu, nie oznacza to wcale, że możesz umieścić swojego zwierzaka w budce i zawiesić go na łańcuchu. Z natury „Włosi” są zbyt kochający wolność i muszą stale przebywać blisko właściciela. Ponadto jasny podszerstek psa nie jest w stanie go ogrzać podczas silnych mrozów, więc nadal nie ma mowy, aby zostać „mieszkańcem podwórka” Cane Corso.

Należy regularnie spacerować ze swoim pupilem, nie pozbawiając go radości z aktywności na świeżym powietrzu. Wychodząc z psem poza dom i zmieniając w ten sposób otoczenie, wprowadzasz w jego życie niezbędną różnorodność, co pozytywnie wpływa na układ nerwowy, pomaga jej nie osłabiać. Jednocześnie wspólne spacery wzmacniają wzajemne zrozumienie właściciela i jego czworonożnego przyjaciela. Powinieneś spacerować z psem przez co najmniej godzinę, co najmniej dwa razy dziennie. Cane Corso Italiano, podobnie jak ich odpowiedniki innych dużych ras, są podatne na choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Jeśli Twój zwierzak ma mniej niż dwa lata, nie stresuj go długimi biegami, nie mówiąc już o wysokich płotkach.

Codzienna pielęgnacja psa nie będzie dla Ciebie trudna, a wszystko dzięki jego krótkiej sierści i delikatnemu podszerstkowi. Liniuje dwa razy w roku, wiosną i jesienią, a cały proces jest prawie niewidoczny. Cieszę się też, że zapach psa nie roznosi się od Corso po całym domu. To prawda, że ​​​​ślini się, co niepokoi właścicieli. W takich przypadkach musisz mieć pod ręką ręcznik.

Wystarczy raz lub dwa razy w tygodniu przeczesać psa gumowym grzebieniem lub rękawicą masującą. Pomoże to nie tylko usunąć martwe włosy, ale także poprawi krążenie krwi. W okresie sezonowego linienia zaleca się codzienne czesanie. Podczas kąpieli używaj gumowej rękawicy, która również pomoże szybciej pozbyć się martwej sierści. Sierść psa pokryta jest ochronnym, tłuszczowym filmem i jeśli Corso będzie często kąpany przy użyciu różnych detergentów, film zostanie zmyty, a sierść wyblaknie. Kąpiel psów powinna odbywać się raz w miesiącu lub w przypadku silnego zabrudzenia. Doświadczeni hodowcy zalecają regularne szczotkowanie na sucho. W tym celu stosuje się specjalne suche szampony. Można je kupić w każdym sklepie zoologicznym.

Uszy psa wymagają regularnej kontroli, aby nie przeoczyć początku ewentualnego stanu zapalnego. Potrzebują także wentylacji. Chwyć palcami wiszące końce i machaj uszami jak skrzydłami motyla. Zdrowe uszy Cane Corso nie mają nadmiaru siarki, brązowej wydzieliny i odpowiednio nieprzyjemnych zapachów. Do usunięcia nagromadzonego brudu należy użyć suchego wacika, nie wnikając głęboko do przewodu słuchowego. W przypadku ropnej lub innej wydzieliny należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Nie mniejszą uwagę należy zwrócić na zęby zwierzaka. Aby zachować zdrowie na długie lata, nie pozwalaj mu gryźć zbyt twardych przedmiotów, a tym bardziej kamieni. Do mycia zębów używa się specjalnych smakołyków i zabawek linowych. Na powierzchnię tych ostatnich nakłada się środki usuwające płytkę nazębną. Ale tylko lekarz weterynarii może usunąć kamień nazębny. Aby zapobiec tworzeniu się kamienia, zęby psa należy szczotkować trzy do czterech razy w tygodniu, stosując specjalną pastę do zębów, która ma za zadanie rozpuszczać osady tworzące kamień.

Regularnej kontroli wymagają także oczy. U zdrowego psa narządy wzroku są błyszczące, pozbawione kanalików łzowych i wydzieliny. Okresowo płucz oczy Cane Corso wywarem z rumianku, aby zapobiec zakwaszeniu. Do wycierania oczu użyj wilgotnej, niestrzępiącej się szmatki i przetrzyj każde z nich osobnym kawałkiem.

Po spacerze wytrzyj łapy zwierzaka wilgotną szmatką lub umyj je pod prysznicem. Zwróć uwagę na poduszki łap, które pomogą w odpowiednim czasie wykryć pęknięcia lub rany. Do ich leczenia stosuje się środki antyseptyczne. Aby zapobiec pęknięciom, stosuje się zwykły olej roślinny. Podaje się go psu w łyżeczce dziennie, a także regularnie wciera się w poduszki łap.

I oczywiście nie zapomnij o kleszczach i pchłach, które mogą wyrządzić ogromne szkody zdrowiu i życiu Twojego Cane Corso. Nie należy jednak zajmować się „amatorstwem” w tej ważnej kwestii. Preparat na ektopasożyty powinien dobrać lekarz weterynarii w oparciu o wiek psa, jego wagę i stan zdrowia. Należy sporządzić harmonogram leczenia psa wybranym lekiem, którego należy ściśle przestrzegać.

Teraz o karmieniu psa. Można jej podawać zarówno produkty naturalne, jak i gotowe karmy, ale tylko premium. Główną zaletą gotowej żywności jest to, że oszczędza czas, ale jest kosztowna. Produkty wysokiej jakości również nie są tanie, a poza tym trzeba poświęcić czas na ich przygotowanie. Ale z drugiej strony w procesie gotowania widać, z czego dokładnie składa się dieta Cane Corso, czego nie można powiedzieć o gotowych paszach. Każdy rodzaj karmienia ma swoje zalety i wady, a to, który z nich będzie odpowiedni dla Twojego zwierzaka, zależy od Ciebie. Najważniejsze, aby nie ucierpiało na tym dobre samopoczucie i zdrowie Twojego psa.

Ważne: Psom Cane Corso nie zaleca się podawania tłustych mięs (np. wieprzowiny), wędlin, pikantnych potraw, ryb rzecznych, tłustych produktów mlecznych (śmietana, twarożek, śmietana), niektórych zbóż (kasza jaglana i pęczak ze względu na ich słaba strawność), tłuste buliony i rzadkie zupy. Na tej samej liście znajdują się różne słodycze, orzechy, cebula, czosnek i tania, niskiej jakości pasza.

Zdrowie i choroba Cane Corso

Cane Corso Italiano jest ucieleśnieniem siły i wytrzymałości i wydawałoby się, że nie może mieć żadnych chorób. Jednak tak nie jest. Przedstawiciele tej rasy cierpią na szereg dziedzicznych dolegliwości, z których najczęstszą można nazwać dysplazją stawów biodrowych. Choroba ta praktycznie nie jest podatna na leczenie i w niektórych przypadkach pies niestety musi zostać uśpiony. Istnieje dziedziczna predyspozycja do tej choroby, ale nawet doświadczeni hodowcy często nie są w stanie rozpoznać jej u szczenięcia. Przed zakupem szczeniaka można zapytać, czy był prześwietlony, co jednak nie chroni całkowicie przed chorobą. Aby uzyskać większą gwarancję, powinieneś kupić już dorosłego szczeniaka. Jego koszt będzie znacznie wyższy, ale zwróci się przy minimalnym ryzyku rozwoju chorób dziedzicznych.

Oprócz dysplazji stawów biodrowych przedstawiciele rasy mogą cierpieć na różnego rodzaju alergie, wzdęcia, wiśniowe oko, epilepsję, choroby tarczycy (nadczynność tarczycy), choroby powiek (ich wywinięcie lub odwrócenie).

Jak wybrać szczeniaka

Przed dokonaniem wyboru przestudiuj standard rasy. Przydałoby się odwiedzić monowystawy: pozwoli to poznać Cane Corso, jak mówią, z pierwszej ręki i wybrać rodziców szczeniaka. Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na wygląd zewnętrzny i zachowanie matki. W jakim celu kupujesz szczeniaka, nie kupuj go z rąk, ale od hodowców lub w hodowli. Dzięki temu będziesz spokojny o czystość rasy oraz zdrowie fizyczne i psychiczne zwierzaka. Dziecko powinno być dobrze odżywione, bardzo aktywne. Zapytaj hodowcę o charakter wybranego szczeniaka, poproś go, aby skupił się na cechach jego zachowania. Przy zakupie należy posiadać paszport weterynaryjny.

Zdjęcia szczeniąt Cane Corso

Ile kosztuje Cane Corso?

Koszt Cane Corso waha się od 150-200 do 800-1000 dolarów. Na szczęście „cenowe” można liczyć także w dużych miastach. Nie oznacza to, że psa „metysa” czy „corsa” da się narzucić tanio, ale niska cena nie gwarantuje zdrowia psychicznego i fizycznego nawet prawdziwego przedstawiciela rasy. Dodatkowo otrzymasz je bez dokumentów i szczepień.

Stąd prosty wniosek: Cane Corso należy kupować w szkółkach lub u elitarnych hodowców o nienagannej reputacji. Zdrowego szczeniaka z odchyleniem od normy (klasa zwierzaka) można kupić już za 700-900 dolarów. Szczeniak klasy rasowej (do celów hodowlanych) kosztuje od 900 do 1,300 dolarów. Cóż, przedstawiciel klasy wystawowej, czyli szczeniak z zadatkami na mistrza do udziału w wystawach, zostanie Ci sprzedany za 1300-2000 dolarów. Dla porównania: średnia cena u hodowców w Moskwie wynosi 1000 dolarów i więcej. Doświadczeni właściciele radzą: lepiej wydać te pieniądze, niż oszczędzać, a potem męczyć się przez wiele lat próbując reedukować psa lub biegając z nim do lekarzy weterynarii.