Cornish Rex

Cornish rex to wykwintna rasa kota o bardzo miękkiej i kręconej sierści, która ucieleśnia najbardziej uderzające cechy małego wiercenia. Jego żartobliwość i ciekawość nie pozwolą Ci się nudzić nawet przez minutę!

Charakterystyka Cornish Rex

Podstawowe chwile

• Cornish rex jest uważany za jedną z najbardziej aktywnych ras kotów, więc przygotuj się z wyprzedzeniem na stanie się właścicielem zabawnego wiercenia.
• Ta rzadka rasa kotów ma kręconą sierść, która jest tak miękka, że ​​wielu porównuje ją do astrachania lub aksamitu.
• Pełen wdzięku korpus zwierzęcia kryje w sobie silną i dobrze rozwiniętą muskulaturę, która pomaga mu dotrzeć do najwyższych i trudno dostępnych zakątków mieszkania.
• „Anglik” i „Amerykanie” mają niewielkie różnice w wyglądzie: na przykład ci pierwsi wyglądają na bardziej masywnych i większych.
• Cornish Rex uwielbia brać udział w życiu swojej rodziny i dlatego często kręci się pod jego nogami, „komentując” radosnym miauczeniem to, co się dzieje.
• Dobrze dogaduje się z dziećmi, nie kłóci się z innymi zwierzętami, ale poczucie zazdrości jest nadal nieodłącznym elementem tej rasy.
• Cornish Rex nie lubi spędzać czasu samotnie, dlatego staraj się zapewnić swojemu zwierzakowi jak najwięcej wolnego czasu.
• Przedstawiciele tej rasy są doskonale wyszkoleni ze względu na rozwinięty intelekt i nie stwarzają problemów w procesie edukacji.
• Są bezpretensjonalne w opiece i dlatego nie sprawią trudności nawet osobom bez doświadczenia w trzymaniu kotów.
• Zwierzęta słyną z doskonałego zdrowia i niemal całkowitego braku chorób genetycznych.

Cornish Rex z pewnością będzie głównym powodem Twojego beztroskiego uśmiechu i częstego chichotu. Mobilność i niewyczerpana energia kota sprawiają, że przypomina on perpetuum mobile, które nigdy nie zostało wynalezione, ale w jakiś niesamowity sposób znalazło swoje odbicie w czworonożnej piękności. Cornish rex to zwierzę, które dotrze do najwyższej skrzynki, najbardziej niedostępnego zakątka Twojego mieszkania, a zwinne i zaskakująco mocne łapy staną się pomocnikami. Nie wybieraj tej rasy, jeśli wolisz koty bardziej niezależne i spokojne.

Historia rasy Cornish Rex

Niewiele osób wie, że świat mógł zobaczyć nową rasę znacznie wcześniej niż w połowie XX wieku. Kilka lat wcześniej pierwszego jej przedstawiciela widziano w Berlinie w pobliżu jednego ze szpitali. Przechodnie nie zwracali należytej uwagi ani na urok kotka, ani na jego krótką, kręconą sierść: lata powojenne zmusiły Niemców do myślenia o rzeczach ważniejszych niż bezdomne, choć niezwykłe zwierzę. Z tego powodu rasa Cornish Rex oficjalnie rozpoczęła swoje istnienie w 20 roku, a stało się to w wyniku zwykłego wypadku.

W lipcowy poranek Ninę Ennismore, właścicielkę małej farmy niedaleko wioski Bodmin Moor w Kornwalii, spotkała niespodzianka w obliczu niezwykłego kociaka, który radykalnie różnił się od swoich kolegów z miotu. Podczas gdy czworonożni mieszkańcy angielskich gospodarstw mieli gęstą sierść, okrągłą głowę i imponujący szkielet, noworodek stał się właścicielem kręconej sierści, elastycznego ciała i klinowatej głowy. Uszy lokalizatora nadawały kociakowi podobieństwo do przedstawiciela cywilizacji pozaziemskiej, a wybrany przezwisko było nie mniej ekscentryczne: dziecko otrzymało imię Kalibunker.

Panna Ennismore była zafascynowana nowym podopiecznym, widząc w nim coś więcej niż wyraźną mutację. Jednak przez swoją krótkowzroczność kobieta prawie położyła kres Cornish Rex, decydując się na oddanie dorosłego zwierzaka do kastracji. Na szczęście lekarz weterynarii, do którego zwróciła się Nina, miał solidną wiedzę z zakresu genetyki i dostrzegł w Kalibunkerze potencjalnego przodka nowej rasy. Wysłuchawszy zaleceń lekarza, panna Ennismore zwróciła się do hodowców, którzy w tamtym czasie cieszyli się autorytetem i byli ludźmi bardzo szanowanymi – AK Jude i B. Stirling-Webb.

Doktor Jude potwierdziła słowa lekarza weterynarii: Kalibunker jest pierwszym przedstawicielem nowej rasy, która zasadniczo różni się od już zarejestrowanych. Odpowiedzialność za jego rozwój spadła na barki Niny Ennismore, która wymyśliła nazwę – Cornish Rex. Pierwsza część słowa wskazywała na miejsce narodzin rasy, natomiast druga nie mówiła o arystokratycznym pochodzeniu, lecz stanowiła swego rodzaju nawiązanie do dawnej działalności kobiety. Wyhodowała więc króliki astrex, które podobnie jak Kalibunker miały kręcone włosy.

Jude i Stirling-Webb jako pierwsi zaproponowali zbadanie mutacji kociaka pod kątem oporności. Kiedy zwierzę osiągnęło dojrzałość płciową, panna Ennismore skrzyżowała je z jego matką Sereną, która była zwyczajnym kundelkiem. W wyniku krycia urodziły się trzy kocięta, z czego dwa miały ten sam niezwykły wygląd co Kalibunker. Niestety ocalał tylko jeden z nich, nazwany później Poldu.

Nina kontynuowała eksperyment krzyżowania Sereny z dwoma kotami, odnotowując odsetek kociąt „kręconych” do gładkowłosych. Było to 55% na korzyść dzieci rex. Stanowiło to wyraźny dowód na recesywny typ dziedziczenia: cechy charakterystyczne przyszłej rasy ujawniły się, jeśli oboje rodzice byli jej nosicielami.

Sześć lat po rozpoczęciu hodowli Nina Ennismore wpadła w problemy finansowe, które utrudniały hodowlę kotów. Przede wszystkim znalazło to odzwierciedlenie w Serenie i Kalibunkerze, których spotkał okrutny los. Ukochane niegdyś przez kobietę koty zostały uśpione na prośbę własnej kochanki. Podobny los czekał Kornwalijską Poldę, gdyby nie szybka interwencja Stirlinga Webba, który kupił kota i samodzielnie kontynuował pracę nad rasą. Jednak ta decyzja miała także nieprzyjemne, wręcz fatalne konsekwencje. Podczas pobierania tkanek Poldu został wykastrowany z powodu zaniedbania. Jedynym żyjącym przedstawicielem rasy do 1960 roku był Sham Payne Charlie, którego później skrzyżowano z innymi kotami. Cornish Rexes zostały oficjalnie zarejestrowane w Wielkiej Brytanii po siedmiu latach.

Jednak Foggy Albion nie był jedyną przystanią dla nowej rasy. W 1957 roku Francis Blancherie nabył dwa kornwalijskie statki i przewiózł je z Wysp Brytyjskich do Stanów Zjednoczonych. W tym samym czasie jeden z Rexów (kolor czerwony, zwany także „pręgowanym” lub „pręgowanym”) nie doczekał się potomstwa. Niebieska piękność o imieniu Lamorna Cove miała więcej szczęścia: przybyła do Ameryki już prawie po rozbiórce i wkrótce urodziła dwa biało-niebieskie Cornish Rex. Warto zauważyć, że ojcem kociąt był cierpliwy Anglik Poldu jeszcze przed niefortunnym spotkaniem ze skalpelem weterynarza. Wraz z tymi uroczymi dziećmi rozpoczęło się rozprzestrzenianie się rasy w całych Stanach Zjednoczonych.

Przed urokiem potomstwa Lamorna Cove nie mogła się oprzeć hodowczyni Ellen Weiss, która kupiła jednego z kociąt i nadała mu imię Marmaduke. Od niego później wywodzi się wiele linii amerykańskiego kornwalijskiego. Chcąc pójść o krok dalej w rozwoju rasy, Weiss skontaktowała się z osławioną Niną Ennismore, z którą planowała zawrzeć lukratywną transakcję i pozyskać kolejne kocięta do dalszej hodowli. Jednak do tego czasu Ennismore pozbyła się już swoich zwierząt i była zmuszona gryźć łokcie z powodu własnej krótkowzroczności: kwota oferowana przez Ellen Weiss z nawiązką zrekompensowałaby wszelkie trudności finansowe kobiety.

Po raz kolejny Cornish Rex jest zagrożony. Próbując temu zapobiec, Diamond Lee krzyżował ze sobą rasy. Koty syjamskie, birmańskie i amerykańskie krótkowłose stały się godnym materiałem genetycznym do dalszej hodowli kotów rasy Cornish. Eksperyment ten pociągnął za sobą drobne zmiany w wyglądzie Rexa, ale jednocześnie dał im ogromną różnorodność kolorów i barw. Jednak obecnie krzyżowanie tej rasy z innymi jest surowo zabronione.

W 1983 roku największe organizacje felinologiczne oficjalnie zarejestrowały Cornish Rex. Teraz rasa ta staje się coraz bardziej popularna ze względu na wyrafinowany arystokratyczny wizerunek i niewyczerpaną miłość do swoich właścicieli.

Wideo: Cornish Rex

Wygląd Cornish Rex

Pomimo tego, że przedstawiciele rasy wyglądają na kruchych i wyrafinowanych, w rzeczywistości wszystko jest zupełnie inne. Kręcone włosy, przypominające w dotyku aksamit, skrywają mocne mięśnie i mocne kości, a ostre pazury i zęby są gotowe do walki ze sprawcą. A masa zwierząt jest znacznie większa, niż się wydaje: koty ważą od 4 do 5 kg, a koty – od 3 do 4 kg.

Cornish rex to rasa krótkowłosa, średniej lub małej wielkości. Jednocześnie typ amerykański wygląda na bardziej wyrafinowany i lżejszy niż typ angielski.

Głowa i czaszka

Rdzenni mieszkańcy Stanów Zjednoczonych charakteryzują się głową w kształcie jajka, natomiast rodowici Brytyjczycy mogą pochwalić się jej bardziej trójkątnym kształtem. Jednocześnie szerokość i długość głowy obu typów ras są w stosunku 1:2. Czaszka jest wypukła.

Kaganiec

Pysk Cornish Rex ma kształt małego klina. Stop umiarkowanie zaznaczony lub całkowicie równy. Zaokrąglone czoło przechodzi w nos typu rzymskiego, którego czubek znajduje się w tej samej pionowej linii z mocnym podbródkiem. Wysokie kości policzkowe są wyraźnie zaznaczone.

Uszy

Mają szeroką podstawę i stożkowy kształt. Osadzone stosunkowo szeroko i średniej wysokości. Końcówki uszu są zaokrąglone, a same „trójkąty” podkreślają klinowaty rys kufy.

Oczy

Skośne, owalne oczy są średniej lub dużej wielkości. Są dość szeroko od siebie oddalone. Pigmentacja tęczówki jest bogata i odpowiada kolorowi zwierzęcia.

Szczęki i zęby

Szczęki Cornish Rex są zaskakująco potężne. Zgryz prosty lub nożycowy, dopuszczalny jest lekki przodozgryz. Przednie zęby zwierzęcia tworzą linię wyraźnie widoczną, gdy głowa rexa jest obrócona z profilu. Kły górny i dolny są symetryczne, przy czym ten pierwszy jest nieco pogłębiony.

Szyja

Pełna wdzięku i umiarkowanie długa szyja ma dobrze rozwinięte mięśnie.

Rama

Cornish Rex jest właścicielem mobilnego i silnego ciała. Ciało jest smukłe i wydłużone, nie ma śladu cylindrycznego kształtu. Podciągnięty brzuch lekko „pływa”, co tylko mocniej podkreśla wygięte plecy. Mocna klatka piersiowa, umiarkowanie szeroka. Pod pewnymi kątami zauważalna jest lekko wyraźna proporcjonalna talia.

Ogon

Cienki ogon zwierzęcia jest dość długi i stopniowo zwęża się w kierunku końca. Mobilność i elastyczność nadaje mu podobieństwo do bicza.

kończyny

Kończyny przednie i tylne Cornish Rex wyróżniają się cienkimi kośćmi, które kontrastują z silnymi mięśniami. Jednocześnie tylne kończyny są silniejsze, co pozwala zwierzęciu wykonywać znaczne wysokie skoki. Łapy nie wyglądają masywnie, mają dobrze rozwinięte i długie palce, zebrane w owalne opuszki.

wełniany pokrowiec

Jedwabista i miękka w dotyku sierść to główny atut rasy Cornish Rex. Pomimo braku mocnego włosa zewnętrznego, dobrze dopasowuje się do ciała i układa w jednolite fale. Jednocześnie na dolnej części brody, klatce piersiowej i brzuchu kota sierść jest nieco krótsza, ale jednocześnie bardziej kręcona.

Kolor

Kolor Cornish Rex może być absolutnie dowolny, zarówno pod względem rodzaju punktów, jak i głównego koloru. Monochromatyczny odcień lub klasyczny pręgowany – rasa jest naprawdę bogata we wszelkiego rodzaju kolory. Często występuje wzór syjamski. Osoby o tym kolorze nazywane są „reksami morskimi”.

Możliwe wady

Wady rasy Cornish Rex obejmują:

• krótki ogon (całkowicie łysy lub bardzo kudłaty);
• krępa lub masywna budowa;
• nadmiernie długa lub szeroka głowa;
• rzadki wełniany pokrowiec;
• łyse obszary ciała;
• małe uszy.

Przedstawiciele rasy mogą zostać zdyskwalifikowani z następujących powodów:

• niewystarczająco aksamitna sierść;
• obecność grubych włosów ochronnych;
• nietypowa liczba palców;
• wyraźne załamanie ogona;
• amputowane pazury;
• głuchota i/lub kulawizna;
• niezstąpione jądra.

Zdjęcie Cornish Rex

Osobowość Cornish Rex

Czy odpycha Cię zewnętrzne podobieństwo zwierzęcia do nietowarzyskiego nietoperza lub, co gorsza, do kosmity? Niech to złudzenie jak najszybciej odejdzie w zapomnienie: charakter Cornish Rex jest naprawdę wyjątkowy i zasługuje na Twoją uwagę.

Rasa ta jest uważana za jedną z najbardziej zabawnych i aktywnych. Cornish Rexes nigdy nie staną się poduszkami na sofę: wygrzewanie się w promieniach porannego słońca i jedynie okazjonalne przeciąganie się w odpowiedzi na wołanie nie leży w naturze tych kotów. Zwierzęta uwielbiają eksplorować teren (choć już od dawna znany), dlatego nie zlekceważą ani szumu naczyń w kuchni, ani zapomnianej na stole gazety, ani siedzącego na parapecie gołębia.

Każdy przedmiot, który przyciągnie wzrok Kornwalijczyka, jest automatycznie uważany za zabawkę, dlatego staraj się nie trzymać w zasięgu wzroku delikatnych i szczególnie cennych rzeczy. Zapewnij „ochronę” nawet najbardziej odległym półkom i szafkom, a jeszcze lepiej odwróć uwagę zwierzaka rzuconą w porę piłką lub zakupioną interaktywną zabawką. Odtworzenie pościgu za zdobyczą Cornish Rex jest po prostu szalone!

Niepohamowane przywiązanie przedstawicieli rasy do swojego pana sprawi, że nawet najbardziej bezduszna osoba wypuści łzę czułości. Te koty potrafią być bardzo irytujące, ciągle kręcą się pod nogami i dają o sobie znać czułymi miauczeniami. Jednak jednocześnie zwierzę subtelnie wyczuje nastrój danej osoby i zapewni długo oczekiwaną samotność, jeśli naprawdę tego chce. We wszystkich innych przypadkach nie możesz uniknąć losu bycia kochanym aż do śmierci. Pocieranie, gryzienie, lizanie, deptanie – to nie cały zakres pieszczot, którymi Kornwalijczycy obdarzają swoich właścicieli.

Przedstawiciele tej rasy dobrze dogadują się z dziećmi, jednak nie są entuzjastycznie nastawieni do ciągłego przebywania w ich towarzystwie. Zwierzę oczywiście nie będzie okazywać agresji w stosunku do dziecka, ale gdy tylko nadarzy się ku temu okazja, będzie wolało ukryć się przed wzrokiem.

Cornish Rex są nieufne wobec obcych i nie pozwalają na zażyłość z ich strony. W przypadku tych zwierząt ważne jest zachowanie dystansu; to oni pierwsi go rozpoczynają i ograniczają. Gdy tylko Kornwalijczyk poczuje, że nie grozi mu żadne niebezpieczeństwo ani zagrożenie ze strony człowieka, chętnie pozwoli się głaskać, a nawet podskoczy na rękach, mówiąc coś w kocim języku.

Kupując Rexa jako zwierzaka, bądź przygotowany na to, że nie może znieść samotności. Zamknięte drzwi i twoja długa nieobecność zmuszą zwierzę do ciągłego miauczenia i szukania okazji do wyrzucenia nagromadzonej energii, co, nawiasem mówiąc, jest obarczone nieprzyjemnymi konsekwencjami. Z tego powodu staraj się zostawiać Kornwalijczyka w towarzystwie innego zwierzęcia, pamiętaj jednak, że może być zazdrosny o inne koty. Nie zaleca się rozpoczynania dekoracyjnych gryzoni i ptaków: obudzi to u zwierzęcia instynkty łowieckie.

Cornish Rex to rasa, którą cechuje miękkość i szlachetność. Nic nie jest w stanie wyprowadzić zwierzęcia z równowagi – może z wyjątkiem nieprzyjemnych zabiegów higienicznych. Upewnij się z wyprzedzeniem, że wściekły zwierzak nie „nagrodzi” Cię kilkoma zadrapaniami za próbę uniknięcia obcinacza paznokci.

Edukacja i trening

W kocim świecie Cornish Rex są prawdziwymi intelektualistami, dlatego łatwo je trenować, nawet jako zabawne kocięta.

Gdy tylko dziecko przekroczy łapami próg Twojego domu, narysuj wyraźną granicę między tym, co możesz, a czego nie możesz i trzymaj się tego wymagania przez całe życie zwierzaka. Jednocześnie kategorycznie nie zaleca się surowego karania Kornwalii za najmniejsze przestępstwo i podnoszenia na niego głosu. Aby zademonstrować niezadowolenie, wystarczy trzasnąć gazetą o podłogę w pobliżu zwierzęcia, ale w żadnym wypadku nie podnosić na nią ręki. W przeciwnym razie w oczach Kornwalii będziesz wyglądać jak zagrożenie, a nie źródło miłości i uczucia.

Uzbrojeni w cierpliwość bez problemu nauczycie przedstawiciela tej rasy podstawowych „psich” komend: siad, leżenie, miauczenie, a nawet podanie łapy. Rex często uczy się przynosić właścicielowi piłkę lub inną zabawkę. Koty te spokojnie chodzą w uprzęży i ​​ogólnie swoim zachowaniem bardziej przypominają psy.

Cornish Rex doskonale rozumie przeznaczenie kuwety i drapaków, dzięki czemu nie będzie problemów z utrzymaniem higieny zwierzaka.

Opieka i utrzymanie

Przedstawiciele tej rasy nie są najbardziej kapryśni w utrzymaniu, jednak tutaj możesz poznać własne niuanse.

Ponieważ sierść zwierząt charakteryzuje się brakiem gęstej sierści ochronnej, wydzielina skórna i pot nie są prawidłowo wchłaniane, co powoduje konieczność cotygodniowej kąpieli kornwalii. W takim przypadku zaleca się stosowanie specjalnych łagodnych szamponów, w przeciwnym razie sierść zwierzęcia straci jedwabistość. Po zabiegach kąpielowych owiń kota szczelnie ręcznikiem, aby się nie przeziębił. Jednocześnie w trosce o zdrowie zwierzaka należy wyeliminować nawet najmniejsze przeciągi.

Cornish rex nie są podatne na częste i intensywne linienie, dlatego dobrze dogadują się z osobami cierpiącymi na alergię na wełnę. Aby usunąć martwe włosy, nie musisz kupować specjalnych urządzeń: wystarczy chodzić po ciele zwierzęcia wilgotnym kawałkiem zamszu.

Przedstawiciele tej rasy słyną z małych łapek i dlatego nigdy całkowicie nie chowają pazurów. Jeżeli nie ścierają się w sposób naturalny, czas uzbroić się w obcinacz do paznokci lub zakupić drapak. Aby przyciągnąć uwagę zwierzaka, możesz posypać go ekstraktem waleriany lub czymś ozdobić.

Regularnie sprawdzaj oczy i uszy Cornisha pod kątem wydzieliny, codziennie wycierając je bawełnianym wacikiem. Dla większego efektu można zwilżyć go liśćmi herbaty. Należy pamiętać, że ta procedura jest szczególnie nielubiana przez wszystkich Kornwalijczyków, więc poczekaj, aż Twoje zwierzę będzie w dobrym nastroju do zabawy, aby uniknąć problemów. Jeśli zwierzę nie chce być głaskane, zostaw tę kwestię lekarzowi weterynarii i poczekaj, aż kot z czasem przyzwyczai się do dyskomfortu.

Niezbędna jest także pielęgnacja jamy ustnej. Raz w miesiącu szczotkuj zęby swojego zwierzaka specjalną pastą do zębów. Jednocześnie wykonuj zamaszyste ruchy od podstawy do krawędzi zęba.

Aktywny tryb życia Cornish Rex jest głównym powodem ciągłego odczuwania głodu. Zdecydowanie zaleca się, aby nie przekarmiać zwierzęcia, ponieważ rasa ta jest podatna na otyłość. Dzienna norma elitarnej żywności jest więcej niż wystarczająca. Jednocześnie od czasu do czasu konieczne jest rozcieńczenie diety zwierzęcia naturalnym pokarmem. Idealnie byłoby, gdybyś przestrzegał określonego schematu karmienia, w przeciwnym razie Twój zwierzak od czasu do czasu będzie Cię błagał o smakołyk.

Nigdy nie karm Cornish Rex:

• nadmiernie słone i słodkie potrawy;
• małe i duże kości;
• wieprzowina w dowolnej postaci;
• rośliny strączkowe;
• grzyby i orzechy;
• ryby rzeczne;
• mleko;
• wątróbka.

Jeśli chodzi o wodę pitną, nie należy „zadowalać” swojego zwierzaka wodą z kranu, chociaż jest to najłatwiejsza opcja. Woda butelkowana z podziemnych źródeł doskonale ugasi pragnienie Cornish Rex, jednocześnie nie nagradzając go chorobami. Jeśli nie stać Cię cały czas na wodę butelkowaną, używaj wody filtrowanej lub poczekaj, aż woda z kranu zostanie nalana w szczelnie zamkniętym naczyniu przez 7-8 godzin.

Zdrowie i choroba Cornish Rex

Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się dobrym zdrowiem i brakiem specyficznych chorób. Kornwalijczycy nadal mają jednak słabości. Typowe choroby obejmują:

• zaburzony metabolizm;
• zanik siatkówki;
• „tłusty ogon”;
• hipokaliemia;
• łysienie.

Aby uniknąć problemów zdrowotnych u swojego pupila należy regularnie odwiedzać lekarza weterynarii na badania profilaktyczne. Nie mniej ważne jest terminowe szczepienie (i jest to dopuszczalne już od trzeciego miesiąca życia zwierzęcia). Zwracając należytą uwagę na Cornish Rex, otrzymasz zdrowego i, co najważniejsze, szczęśliwego zwierzaka, który często będzie Cię zachwycał swoimi wybrykami.

Jak wybrać kotka

Wyruszając w poszukiwaniu najlepszego przyjaciela, kieruj się prostą zasadą: nie słuchaj nikogo, tylko siebie! Uporczywe zalecenia hodowcy dotyczące tego, jakiego kociaka kupić, nie zawsze mają pozytywne konotacje. Polegaj wyłącznie na własnej intuicji i nie zapominaj, że Cornish Rex potrafi wybrać swojego właściciela kierując się instynktem.

Idealnym rozwiązaniem jest odstawienie kociąt od matki w wieku 2.5 miesiąca. W przeciwnym razie ryzykujesz zakupem zwierzaka o niezrównoważonym zdrowiu psychicznym i fizycznym.

Kupowanie Cornish Rex na tak zwanych targach ptaków jest niepożądane: oszczędność na cenie zwierzęcia spowoduje później ogromne koszty przywrócenia dobrego samopoczucia zwierzęcia. Idealnym miejscem na zakup kociaka będzie hodowla. Nie bój się narzucać hodowcy pytań: zazwyczaj sumienni hodowcy chętnie opowiadają o swoich podopiecznych i na pierwszą prośbę okazują paszport weterynaryjny oraz inne ważne dokumenty.

Spotykając się z dziećmi, zwracaj uwagę na ich zachowanie. Oznaczono jako najbardziej aktywnego i wesołego? Weź to: jest twoje! Ale ospałe kocięta, które nie biorą udziału w grze ze swoimi braćmi, należy omijać: prawdopodobnie są chore i sprawią ci wiele kłopotów w przyszłości.

Zdjęcie kociąt Cornish Rex

Ile kosztuje Cornish Rex

„Kocięta z tego samego miotu powinny kosztować tyle samo” – to główne błędne przekonanie wielu osób. Niestety tak nie jest: o cenie Cornish Rex decyduje przynależność do jednej z trzech klas:

• pokaż (od 800 $ i więcej);
• Brid (od 400-800 $);
• zwierzę domowe (od 150-400 $).

Aby wziąć udział w wystawach i odnieść w nich ewentualne zwycięstwo, zwyczajowo kupuje się Cornish Rex klasy pokazowej. Koty i koty z kategorii „rasa” przeznaczone są do hodowli i dlatego słyną z doskonałego rodowodu. Zwierzęta klasy zwierząt domowych są włączone dla duszy. Jednocześnie te ostatnie są często sprzedawane do kastracji, ponieważ nie nadają się do hodowli z powodu pewnych wad rasy. Jeśli nie odstrasza Cię niewłaściwe zgięcie ogona lub niedostatecznie wyrafinowana sylwetka Kornwalii, wybierz kategorię zwierząt domowych. To więcej niż wystarczy, aby mieć oddanego i kochającego przyjaciela!