Dogo Argentino

Charakterystyka Dogo Argentino

Dogo Argentino to duży biały pies. Różni się odwagą i wytrzymałością. Bardzo oddany właścicielowi.

Plusy i minusy Dogo Argentino

Kluczowe fakty o Dogo Argentino

• Te dogi niemieckie są jedyną rasą wyhodowaną w Argentynie. Mieszkańcy kraju uważają to za swój skarb narodowy. Inna nazwa to Dogo Argentino i Mastif Argentyński.
• W domu, w kraju o gorącym klimacie, takie psy najczęściej mieszkają na ulicy i wartowniach.
• Rasa jest wszechstronna: jest używana głównie do polowania na grubą zwierzynę, jako psy rodzinne lub psy stróżujące.
• Sierść Dogo Argentino ma ciekawą cechę: potrafi „dostosować się” do warunków klimatycznych kraju, w którym żyje pies. Jeśli klimat jest gorący, to będzie rzadszy, jeśli zimny – gęsty iz podszerstkiem.
• Dogo Argentino są zakazane w kilku krajach. Na przykład w Australii, Nowej Zelandii i Portugalii.
• Uważa się, że pełny charakter takiego psa kształtuje się około trzech lat.
• W Argentynie dogi niemieckie są często wykorzystywane jako przewodnicy dla osób niewidomych, ponieważ bardzo dobrze radzą sobie z tropem.
• W czasie upałów Dogo Argentino nie powinien przebywać zbyt długo na palącym słońcu. Może dostać udaru słonecznego.

Odniesienie do historii

Dogo Argentino swój wygląd zawdzięczają braciom Antonio i Augustinowi Martinezom. To oni wyhodowali te psy na początku XIX wieku w prowincji Cordoba, położonej w centralnej części Republiki Argentyńskiej.

Jako podstawę bracia wzięli lokalną rasę bojową o długiej historii. Tutaj nazywano ją „Perro de petea”. Zaczęła krzyżować się z bokserami, psami niemieckimi i bordeaux, bulterierami, pirenejskimi psami pasterskimi.

Początkowo próbowali wykorzystać powstałe osobniki jako walczące. Ale Martinezowie nie byli zainteresowani zawodami psów, starali się opracować rasę, którą mogliby zabrać ze sobą na polowanie na duże dzikie zwierzę. W szczególności kuguary i pekari (argentyńskie świnie, których waga osiągnęła 50 kg).

Dla braci ważne było wyhodowanie śnieżnobiałego osobnika, gdyż taki pies doskonale wyróżniałby się na tle tutejszej przyrody. Chcieli, aby pies miał doskonałe cechy fizyczne, pozwalające na szybkie poruszanie się po górzystym terenie.

Prace nad rasą Martinez trwały przez długie 30 lat. Pierwszy wzorzec został przez nich opracowany już w 1929 roku. Opisywał on idealny wygląd takiego psa oraz cechy jego temperamentu.

Śmierć jednego z braci – Antonia – doprowadziła do tego, że fenotyp i genotyp ukształtowany przez wiele lat pracy uległy znacznym zmianom. Wielu hodowców rozpoczęło swoją pracę, w niekontrolowany sposób krzyżując powstałe osobniki z innymi psami.

Augustinowi Martinezowi udało się przywrócić dawne cechy rasowe dogów niemieckich. Ponadto pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Argentyny i przy każdej okazji starał się oddawać szczenięta przedstawicielom innych państw. Takie podejście przyczyniło się do tego, że rasa stopniowo zaczęła zdobywać popularność wśród mieszkańców całego świata.

W maju 1964 Dogo Argentino zostało uznane przez Federację Kynologiczną Argentyny. W tym samym roku powstała pierwsza księga hodowlana.

Fédération Cynologique Internationale zaakceptowała Dogo Argentino znacznie później, bo dopiero w 1973 roku.

W naszym kraju pierwsi przedstawiciele rasy pojawili się w 1992 roku.

Opis Dogo Argentino

Mastif argentyński jest zbudowany proporcjonalnie. Dobrze rozwinięte mięśnie zwierzęcia są widoczne nawet przez skórę.

Pies musi należeć do typowego psa rasy dog ​​niemiecki. Kolor, zgodnie ze standardem, dozwolony jest tylko biały. Sierść jest krótka i gładka.

Preferowane jest, aby Dogo Argentino był wysoki i duży. Dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Jednak tendencja do gigantyzmu jest znaczącą wadą.

Głowa

Jest dużym dogiem argentyńskim. Potężny i silny. Ostre linie czaszki są niedopuszczalne.

Czaszka wygląda na wypukłą. Mięśnie skroniowe są dobrze rozwinięte.

Nozdrza szerokie. Nos jest pigmentowany. Jej kolor to czarny. Jeśli spojrzysz na psa z profilu, nos wydaje się lekko zadarty.

Wargi są średniej grubości i czarnej pigmentacji. Suchy, przylegający.

Szczęki Dogo Argentino są mocne i potężne. Przodozgryz i przodozgryz nie są mile widziane. Zgodnie z normą dozwolony jest zgryz prosty lub nożycowy.

Oczy

Powinien mieć orzechową lub ciemną tęczówkę. Pożądane jest, aby powieki były pomalowane na czarno. Chociaż całkowity brak pigmentu nie jest uważany za istotną wadę.

Kształt oczu Dogo Argentino ma kształt migdałów. Lądowanie jest szerokie. Wygląd psa jest żywy i zainteresowany. Wygląda na odważną i zdecydowaną, szczególnie u mężczyzn.

Uszy

Są wysoko osadzone w Dogo Argentino. Ich sierść jest krótka i gładka. Sierść na uszach powinna być nieco krótsza niż na reszcie ciała. Dozwolona jest obecność na nich znaków.

Kiedy pies jest w spokojnym nastroju, uszy mogą lekko zwisać, gdy jest pobudzony, są do połowy uniesione.

Szyja

Jest średniej długości i stożkowaty. Ustaw wysoko. Kufa Dogo Argentino wygląda na wypukłą. Mięśnie szyi są dobrze rozwinięte.

Skóra jest gruba i elastyczna. Fałdy na poziomie gardła są koniecznie obecne.

Rama

Ciało ma prostokątny kształt. Grzbiet jest szeroki i muskularny. Zad argentyńskich dogów niemieckich jest dobrze rozwinięty. Klatka piersiowa ma specjalną konstrukcję i imponującą szerokość, zapewniając psu maksymalną wydolność oddechową.

Żebra Dogo Argentino są umiarkowanie wysklepione. Podkreślenie nie powinno być zbyt zakrzywione, jak u chartów.

Ogon

U takich psów ma kształt szabli. Jego postawa jest wysoka. Razem z plecami powinien tworzyć kąt 45 stopni. W trakcie ruchu Dogo Argentino, zgodnie ze standardem, nosi ogon na poziomie ciała lub nieco powyżej niego.

kończyny

Nogi zwierzęcia są w doskonałej harmonii z jego ciałem. Kończyny przednie wydają się proste i pionowe pod każdym kątem.

Ramiona są dobrze rozwinięte. Mięśnie na nich są wytłoczone, dobrze widoczne. Łokcie są mocne, skóra na nich gruba, ale bez fałd. Łapy przednich kończyn argentyńskich dogów niemieckich wyglądają na zaokrąglone. Palce na nich są krótkie, zebrane w kulkę. Opuszki są duże, pokryte szorstką skórą.

Kończyny tylne są mocne i silne. Wilcze pazury są niepożądane. Uda są duże. Tylne nogi mają podobny kształt do przednich, chociaż wyglądają na nieco mniejsze i szersze.

Chód

Dogo Argentino porusza się pewnie i zwinnie. Jeśli pies wykazuje duże zainteresowanie czymś, wówczas jego postawa zmienia się: staje się napięty, głowa wyraźnie się unosi. Reakcja tej rasy na każdy bodziec jest bardzo ostra.

W trakcie chodzenia lub biegania Dogo Argentino mocno wyciąga przednie nogi do przodu, a tylne nogi zapewniają mu dobre pchnięcie. Kiedy pies przechodzi do galopu, jego ruchy stają się tak potężne, jak to tylko możliwe.

Wszystkie cztery łapy na ziemi powinny zostawiać równoległe ślady stóp. Każda forma ambla jest istotną wadą.

wełniany pokrowiec

Średnia długość sierści Dogo Argentino wynosi od 1.5 do 2 cm. Sierść wygląda na jednolitą i gładką. Jego gęstość zależy bezpośrednio od cech klimatycznych obszaru, w którym żyje zwierzę.

Kolor

Zgodnie ze standardem umaszczenie Dogo Argentino jest tylko białe. Dopuszczalna jest obecność czarnych lub ciemnych łat na kufie – wokół oka. W żadnym przypadku plama nie może zajmować więcej niż 10% powierzchni głowy psa.

Rozmiar i waga

Idealny wzrost dla Dogo Argentino to: 62-68 cm dla psów, 60-65 cm dla suk.

Średnia waga osoby dorosłej zwykle waha się od 40 do 45 kg.

Postać Dogo Argentino

Odkąd Dogo Argentino był używany jako pies bojowy w starożytności, legendy i mity o jego zaciekłości i okrucieństwie rozprzestrzeniły się po całym świecie. W rzeczywistości tak nie jest.

Dogo argentyńskie nie są obecnie wykorzystywane jako myśliwi i myśliwi, obecnie coraz częściej są hodowane jako psy rodzinne. W końcu są bardzo oddane swojemu właścicielowi i całej rodzinie, w której mieszkają. Uwielbiają być głaskane i przytulane. Dotykowy kontakt z człowiekiem jest dla nich niezwykle ważny.

Dobrze wychowany pies jest łagodny i spokojny. Nigdy nie rzuci się na obcego, chyba że wyczuje w nim realne zagrożenie. W końcu instynkt stróża u psów argentyńskich jest bardzo dobrze rozwinięty. Jest gotów do końca chronić wszystkich członków swojej rodziny.

Pies toleruje dzieci. Chętnie wesprę każdą grę mobilną. Chociaż nie zaleca się pozostawiania tak dużego zwierzęcia bez opieki z dziećmi.

Konieczne jest wytłumaczenie dziecku, jak prawidłowo zachowywać się w stosunku do psa: nie można celowo go bić, ciągnąć za ogon, budzić we śnie, próbować odebrać mu miskę z jedzeniem.

Ponieważ Dogo Argentino ma tendencję do dominacji, niepożądane jest posiadanie innych zwierząt w tym samym domu. Pies będzie traktował każde małe żywe stworzenie jako zdobycz i będzie go ścigał. Dogo argentyńskie również raczej nie dogadują się z innymi psami, zwłaszcza jeśli jest to zwierzę domowe tej samej płci. Na terenach spacerowych nie należy ich pozostawiać bez opieki przez długi czas, prawdopodobieństwo konfliktów z krewnymi jest dość wysokie.

Wczesna socjalizacja Dogo Argentino jest niezbędna, w przeciwnym razie staną się wrogie i agresywne w stosunku do innych psów i ludzi.

Bardzo aktywny i mobilny. Chętnie będą towarzyszyć właścicielowi podczas joggingu, jazdy na rowerze. Uwielbiają różne wycieczki na łonie natury. Są odporne, więc mogą podróżować z właścicielem przez tereny górskie i zalesione.

Dogo argentyńskie są zabawne. Większość z nich pozostaje aktywna i mobilna do późnej starości. Aktywność fizyczna jest dla nich niezwykle ważna. Pies, który nie rozpryskuje nagromadzonej energii, może zacząć rozwalać mieszkanie lub dom.

Dogo argentyńskie szczekają niezbyt często. Zasadniczo dają głos, gdy próbują ostrzec swojego pana przed niebezpieczeństwem. Są szczególnie czujni w nocy.

Psu potrzebna jest również stymulacja umysłowa. Bawią się z psem w różne gry intelektualne. Na przykład znalezienie ukrytej rzeczy, zagadki z jedzeniem itp.

Instynkt łowiecki Dogo Argentino może wywołać zwiększone zainteresowanie różnymi nowymi zapachami podczas spaceru. Dlatego pożądane jest spacerowanie z nim po terenach ogrodzonych. W miejscach publicznych pies jest w kagańcu i na smyczy.

Wychowanie

Wychowywanie Dogo Argentino to proces, który wymaga pewnej wiedzy i umiejętności. Rasa nie jest polecana osobom, które nie mają doświadczenia w obcowaniu z psami. Ponadto te dog niemiecki znacznie różni się od innych molosów, ponieważ pierwotnie hodowano je nie tyle w celu ochrony człowieka, ile polowania na duże zwierzę.

Dlatego właściciel Dogo Argentino musi umieć rozpoznać instynkty łowieckie swojego pupila i umieć je kontrolować.

Szkolenie psa zależy całkowicie od zdolności, w jakich będzie on używany. Jeśli pies zaczyna odgrywać rolę stróża, zaleca się ekskomunikowanie go od obcych. Pomoże to zaszczepić jej nieufność wobec obcych.

Jeśli zwierzę jest obrońcą, to szkolenie opiera się na innej zasadzie. Psy mają wysoko rozwinięty „instynkt atawistyczny” – umiejętność znajdowania punktów witalnych w ofierze. Jak wiecie, szczęka argentyńskich psów jest bardzo mocna, a chwyt żelazny. Pies nie puści bestii, dopóki czuje, że jeszcze żyje. Ta umiejętność jest niezbędna w procesie polowania, ale dla strażnika nie jest do końca odpowiednia. Psa trzeba nauczyć chwytać wroga za kończyny, a nie np. za szyję.

Najczęściej, aby wyszkolić psa w takich umiejętnościach i zdolnościach, zwracają się do kynologów. Tylko specjaliści będą w stanie prawidłowo i konsekwentnie budować proces edukacji.

Dogo argentyńskie mają wysoki poziom inteligencji. Dlatego są w stanie dość szybko chłonąć nowe informacje. Ale naturalna skłonność do przywództwa często znacznie komplikuje cały proces wychowywania psa. W końcu pies wcześnie zaczyna dominować – nawet w wieku szczenięcym. Dlatego proces nauki należy rozpocząć od pierwszych dni pojawienia się pupila w domu. W trakcie szkolenia nie zaleca się krzyczenia na psa, a tym bardziej bicia go.

Pomimo pozornej siły, zwierzęta są bardzo emocjonalne i wrażliwe. Pies może się obrazić i odmówić wykonania jakichkolwiek poleceń. Tylko spokojny, zrównoważony właściciel o silnym charakterze jest w stanie stać się dla psa autorytetem.

Nie zapomnij o nagrodach. Mogą być dotykowe (pociągnięcia), werbalne (pochwały) i „pyszne”. Jako smakołyk najlepiej podawać suchą karmę przemysłową. Jest bardzo łatwy w użyciu i korzystny dla zwierzęcia. Nie zaleca się używania kiełbas, ciastek, kiełbasy, bułek jako nagrody. Ta karma jest szkodliwa dla zwierząt.

Edukacja to regularny proces. Pożądane jest codzienne zajmowanie się psem. Takie podejście pozwoli szybko nauczyć go nowych komend i utrwalić te już opanowane. Błędem jest sądzić, że gdy tylko pies nauczy się całego zestawu komend, trening można przerwać. Szkolenie trwa przez całe życie zwierzaka. Aby pies nie zapomniał tego, co opanował, zajęcia muszą odbywać się stale.

Konserwacja i pielęgnacja

Mimo imponujących rozmiarów Dogo Argentino świetnie czuje się w miejskim mieszkaniu. Ponadto, ze względu na bardzo krótką sierść, taki pies nie będzie mógł mieszkać w wolierze, zwłaszcza w zimnych porach roku. Ponadto niezwykle ważny jest dla niego stały kontakt z człowiekiem. Będąc sam przez długi czas, bez komunikacji, pies zacznie się nudzić.

Krótka sierść mastifa argentyńskiego wymaga minimalnej pielęgnacji. W przypadku takich psów wystarczy pocieranie silikonową szczoteczką w rękawiczce. Linia jest średnia. Regularne czesanie nie tylko usuwa martwe włosy, ale także daje zwierzęciu masaż, który poprawia ukrwienie skóry.

W okresie jesienno-wiosennym, kiedy na ulicy jest dużo brudu, tego śnieżnobiałego psa trzeba będzie myć po każdym spacerze. Ale pies nie jest całkowicie wykąpany. Musisz umyć tylko kończyny i żołądek ciepłą wodą. W sezonie zimowym łapy myje się wodą z mydłem, ponieważ drogi w miastach są spryskiwane specjalnymi odczynnikami przeciwoblodzeniowymi – zestawami piasku i soli. Substancje te mogą powodować podrażnienia łap doga niemieckiego. Woski można stosować do ochrony przed solą w okresie zimowym.

Produkty te pomagają ograniczyć narażenie skóry psa na działanie niskich temperatur oraz zapobiegają pęknięciom i zadrapaniom.

Zbyt częste pełne kąpanie zwierzęcia jest niepożądane. Raz w miesiącu wystarczy. Do takiej procedury kupowane są specjalne szampony dla psów, najlepszą opcją są psy o jasnych kolorach. Po umyciu pies jest dobrze wytarty ręcznikiem.

Oczy zwierzęcia również wymagają opieki. W razie potrzeby należy je oczyścić ze śluzu nagromadzonego w rogach.

Pazury psa mieszkającego w mieście i często chodzącego po asfalcie zwykle nie wymagają obcinania. Sama je rozdrabnia na drodze. Resztę fryzury wykonuje się za pomocą obcinaczy do paznokci. Paznokcie są przycinane mniej więcej raz na 2 tygodnie.

Na pierwszy zabieg zalecana jest wizyta u groomera. Profesjonalista jasno zademonstruje, jak prawidłowo przeprowadzić taki zabieg: wskaże, którą część przerośniętego pazura należy usunąć, a którą pozostawić. Jest to bardzo ważne, ponieważ w jej wnętrzu znajdują się zakończenia nerwowe i naczynia krwionośne.

Uszy są zwykle czyszczone 1-2 razy w tygodniu. W tym celu zaleca się stosowanie balsamów weterynaryjnych. Niepożądane jest stosowanie proszków i kremów dla dzieci, nadtlenku, alkoholu borowego.

Dopuszczalne jest, aby zwierzę codziennie myło zęby. Pozwoli to uniknąć pojawienia się płytki nazębnej na szkliwie, kamienia nazębnego i próchnicy. Do czyszczenia kup pastę do zębów dla psa i specjalne szczoteczki.

Od najmłodszych lat są uczone wszelkich procedur higienicznych dla zwierząt. Po każdej udanej próbie pielęgnacji ważne jest, aby korzystać z nagród. Pozwoli to psu wyrobić pozytywne nastawienie do takich zabiegów. Nie krzycz na psa, jeśli jest psotny i nie chce się do ciebie zbliżyć. Musisz spróbować znaleźć indywidualne podejście do zwierzęcia, zainteresować go.

Odżywianie Dogo Argentino

Według ludzkich standardów życie psa jest dość krótkie. Dogo argentyńskie żyją średnio 10-15 lat. Każdy właściciel musi zrozumieć, że na oczekiwaną długość życia zwierzaka wpływa kilka czynników: właściwa pielęgnacja i zbilansowana dieta.

Nie zaleca się karmienia zwierzęcia resztkami z ludzkiego stołu. Musisz się do tego przygotować osobno. Białko powinno dominować w diecie zwierzaka, ponieważ pies jest zoofagiem, czyli mięsożercą.

Węglowodany są również obecne w diecie, ale jest ich znacznie mniej. Układ pokarmowy zwierzęcia przyswaja je znacznie gorzej niż białka.

Ważna jest podaż mikroelementów, witamin i zdrowych tłuszczów w organizmie.

Wybierając plan żywieniowy dla psa, bierze się pod uwagę kilka czynników:

• Jej rasa;
• aktywność zwierząt;
• wiek;
• Stan zdrowia.

Niezbilansowana dieta prowadzi do szeregu negatywnych konsekwencji: sierść pupila stanie się matowa, mogą pojawić się problemy jelitowe itp.

Aby sporządzić plan żywieniowy dla zwierzęcia, należy skontaktować się ze specjalistą. Profesjonalny dietetyk weźmie pod uwagę wszystkie cechy konkretnego zwierzaka i opracuje dietę specjalnie dla niego. Błędem jest sądzić, że możesz obliczyć średnią ilość dla swojego psa, czytając informacje na opakowaniu gotowej karmy lub studiując literaturę żywieniową.

Istnieją dwa rodzaje żywności: produkty naturalne i diety przemysłowe, które są suche i mokre. Te ostatnie również dzielą się na pełnowartościowe i niepełnowartościowe. Różnią się przede wszystkim składem: pierwsze są uzupełnione witaminami i mikroelementami, drugie nie.

Wybierając jeden z rodzajów karmienia dla psa, właściciel musi wziąć pod uwagę cechy każdego z nich.

Tak więc przy naturalnej diecie będzie musiał kupować dużą liczbę różnych produktów i gotować je samodzielnie, liczyć kalorie każdej porcji. Jeśli dana osoba nie ma czasu na częste zakupy, lepiej skorzystać z gotowych racji żywnościowych. Tę żywność można kupić na przyszłość, ponieważ ma znacznie dłuższy okres przydatności do spożycia. Ponadto jest łatwiejszy do przechowywania: na przykład sucha żywność nie wymaga nawet lodówki.

Reżim jest ważny do przestrzegania. Zaleca się karmienie zwierzęcia w określonych godzinach. Po zjedzeniu miskę należy zdjąć przed następnym posiłkiem. Zostaw tylko pojemnik z wodą pitną.

Każdy właściciel powinien zrozumieć, że istnieje szereg produktów, które są nie tylko szkodliwe dla psa, ale także niebezpieczne. Na przykład czekolada, kości, surowe ryby i wieprzowina. Nie należy również podawać zwierzęciu słodyczy i wędzonych mięs.

Na przykład użycie rurkowatych kości może prowadzić do wyjątkowo niepożądanych konsekwencji: ich tasaki czasami uszkadzają ściany jelita, przebijając się przez nie. Często ten stan prowadzi do śmierci zwierzaka.

Predyspozycje do chorób

Rasa ma predyspozycje do niektórych rodzajów chorób. Na przykład niektóre osoby rodzą się głuche. Uważa się, że jest to konsekwencja ich śnieżnobiałego koloru. Niektórzy z nich są głusi tylko na jedno ucho, podczas gdy inni są głusi na oba.

Reakcje alergiczne są często diagnozowane u psów argentyńskich. Jeśli zauważysz jakiekolwiek wysypki skórne, natychmiast skontaktuj się ze specjalistą i wyeliminuj z diety wszystkie potencjalne alergeny.

Należy uważnie obserwować zwierzęta prowadzące aktywny tryb życia: często wykazują urazy, zwichnięcia i skręcenia.

Zdjęcie Dogo Argentino

Dla kogo są Dogo Argentino?

Mastif argentyński jest odpowiedni dla hodowców psów, którzy planują kupić psa:

• Duży, mocny i wytrzymały;
• Nadaje się do roli strażnika, protektora;
• Z krótką śnieżnobiałą sierścią, która nie wymaga częstej pielęgnacji;
• Przywiązany do swojej rodziny.

Dogo Argentino nie powinno być własnością osób, które:

• Nie masz czasu na regularne spacery ze zwierzęciem;
• Nieprzygotowany do częstego wysiłku fizycznego i treningu;
• Nigdy wcześniej nie miałem psa;
• Nie chcą zwierzaka skłonnego do dominacji.

Duży zwierzak potrzebuje pewnego siebie i aktywnego właściciela, który może stać się dla niego autorytetem. Aktywność fizyczna dla takiego psa-sportowca jest niezwykle ważna.

Niepożądane jest rozpoczynanie dogiem niemieckim dla rodzin, które mają już koty i inne zwierzęta. Często psy, kierując się instynktem łowieckim, gonią inne zwierzęta domowe, postrzegając je jako zdobycz.

Dogi Niemieckie mogą kupować zarówno hodowcy indywidualni, jak i rodzinni. Najważniejsze to poświęcać swojemu pupilowi ​​odpowiednią ilość czasu: regularnie z nim spacerować, trenować i edukować.

Wskazówki dotyczące wyboru szczeniaka

Zanim wybierzesz rasę, musisz dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Nie możesz zdecydować się na Dogo Argentino, jeśli po prostu podoba Ci się jego wygląd zewnętrzny.

Przed zakupem porozmawiaj z hodowcami psów, hodowcami, kynologami. Spróbuj dowiedzieć się więcej o rasie, jej temperamencie, zwyczajach itp.

Wskazane jest, aby kupić szczeniaka, który osiągnął wiek 1.5-2 miesięcy. To taki pies, którego można już odstawić od matki.

Kupują psy od prywatnych hodowców lub w specjalistycznych hodowlach. Uważa się, że prawdopodobieństwo pozyskania osobnika wysokiej rasy w szkółce jest znacznie wyższe. W każdym razie hodowca musi być wybrany bardzo ostrożnie.

Po odwiedzeniu pokoju, w którym przebywają szczenięta i ich matka, zwróć uwagę na jego stan: nie może być w nim brudny. Psy również powinny wyglądać schludnie.

Zbadaj samo dziecko: stan jego sierści, oczu, uszu. Jego brzuch powinien być miękki, nie napięty. Wzdęty brzuch jest najczęściej oznaką zarażenia pasożytami.

Poproś hodowcę o pokazanie rodziców szczeniaka. Możesz więc lepiej wyobrazić sobie, jak zwierzę może dorosnąć.

W wieku półtora miesiąca pies ma już zęby w pysku. Koniecznie je sprawdź. Ugryzienie musi być prawidłowe. W Dogo Argentino akceptowalna jest zarówno prosta, jak i nożycowata.

Zapytaj sprzedawcę, czy dziecko ma wszystkie niezbędne szczepienia, czy były przeprowadzane zabiegi przeciwpasożytnicze.

Zwróć uwagę na zachowanie miotu. Nie powinni ukrywać się przed gośćmi. Wręcz przeciwnie: zdrowe szczenięta zawsze będą zainteresowane wszystkim, co nowe. Podejdą do ciebie i zaczną cię wąchać. Niemowlęta są zabawne i aktywne, rzadko siedzą w jednym miejscu.

Hodowcy, którzy uważnie obserwują szczenięta mastifa argentyńskiego, poddają je testowi BAER. Takie badanie pomaga ustalić, czy są głusi od urodzenia. Jest to ważne dla Dogo Argentino, ponieważ często rodzą się głuche na jedno lub dwoje uszu.

W profesjonalnych hodowlach kupujący zawsze otrzymuje dokumenty dla psa: paszport weterynaryjny, metrykę. Większość takich organizacji naznacza swoich podopiecznych stygmatem – unikalnym kodem przypisanym do każdego zwierzęcia. Pomaga zidentyfikować zwierzaka w razie potrzeby. Kod należy dołączyć do dokumentacji.

Zdjęcia szczeniąt dogo argentyńskiego

Opinia właścicieli

Po przestudiowaniu wrażeń hodowców psów tej rasy doszliśmy do wniosku, że uważają oni takie zwierzęta domowe:

• Inteligentny i bystry;
• Prawdziwi sportowcy, wyróżniający się siłą i wytrzymałością;
• Aktywny fizycznie;
• Czuły i oddany.

Właściciele zauważają, że Dogo Argentino nie jest zbyt popularne w naszym kraju. Ponadto nie jest łatwo znaleźć doświadczonego hodowcę. Nie powinieneś zwracać się do pierwszej napotkanej osoby, musisz ostrożnie wybierać. W przeciwnym razie istnieje duża szansa na pozyskanie psa z zespołem nieprawidłowości genetycznych.

Ponieważ Dogo Argentino jest często skłonny do uporu, hodowcy psów zalecają skontaktowanie się ze specjalistami w celu uzyskania wysokiej jakości edukacji i szkolenia.

Zwierzęta potrzebują dużo spacerów. Potrzebuje aktywnych zabaw w przyrodzie. Możesz zabrać argentyńskie psy na spacery poza miasto. Ulubiona gra – stpingpole (zawody w wieszaniu liny), gra w kije, ćwiczenia na szynie itp.

Instynkt ochronny u takiego zwierzęcia jest bardzo dobrze rozwinięty. Pies zawsze ostrzeże właściciela o niebezpieczeństwie głośnym szczekaniem. W normalnych warunkach Dogo Argentino szczekają dość rzadko.

Cena Dogo Argentino

W naszym kraju można znaleźć niewiele szkółek hodowlanych zajmujących się hodowlą dogo argentino. Dlatego rasa jest uważana za dość rzadką. Musisz być przygotowany na to, że koszt szczeniaka będzie dość duży.

Rozmawialiśmy z kilkoma hodowcami i dowiedzieliśmy się ile kosztuje Dogo Argentino.

W specjalistycznych szkółkach cena jest zawsze wyższa – od 900 do 1300 $. Prywatni hodowcy zazwyczaj sprzedają swoje psy taniej. Ich cena waha się od 250-800 $.

Dogo argentyńskie – Wideo