Zakaźne zapalenie wątroby u psów

Sposoby infekcji

Można się zarazić w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem, z moczem, kałem, śliną zarażonych psów. Wirus może być przenoszony na butach lub rękach osób opiekujących się chorymi zwierzętami. Psy, które chorowały na zakaźne zapalenie wątroby, mogą wydalać wirusa z moczem przez ponad sześć miesięcy.

Adenowirus psów typu I jest dość stabilny w środowisku i może przetrwać poza gospodarzem przez kilka tygodni. Chlor jest najlepszym rozwiązaniem do dezynfekcji.

objawy

Po wniknięciu do organizmu psa wirus namnaża się, gromadzi w migdałkach, a następnie rozprzestrzenia się poprzez układ limfatyczny i krwionośny po całym organizmie. Komórki naczyń, wątroby, nerek i rogówki oka są najbardziej wrażliwe na działanie wirusa. Okres inkubacji wynosi 4-6 dni.

Objawy mogą się znacznie różnić w nasileniu. Pierwszym objawem jest wzrost temperatury ciała; w niektórych przypadkach, ze względu na szybkość przebiegu choroby, śmierć następuje już w pierwszej dobie po wystąpieniu objawów choroby.

Szansa na śmierć wynosi 10-30% i jest zwykle wyższa u młodych psów. Współwystępowanie z innymi infekcjami, takimi jak dżuma czy parwowirusowe zapalenie jelit, znacznie pogarsza rokowanie.

Inne typowe objawy zakaźnego zapalenia wątroby:

• letarg;

• Brak apetytu

• Wielkie pragnienie;

• Zapalenie spojówek;

• Wyraźna wydzielina z nosa i oczu;

• Ból brzucha;

• Wymioty.

Można również zaobserwować zażółcenie skóry oraz wybroczyny na skórze i błonach śluzowych. W wyniku zapalenia rogówki i błony naczyniowej może dochodzić do zmętnienia lub sinienia rogówki (zespół niebieskiego oka), objaw ten pojawia się zwykle kilka tygodni po ustąpieniu głównych objawów. Uszkodzenia układu nerwowego (niedowłady, zaburzenia koordynacji ruchowej, drgawki) są niezwykle rzadkie i zwykle towarzyszą im krwotoki w różnych częściach mózgu. U zaszczepionych psów choroba ma łagodniejszy przebieg, zwykle jako infekcja dróg oddechowych.

Diagnostyka

Niemożliwe jest postawienie trafnej diagnozy wyłącznie na podstawie przesłanek klinicznych, dlatego też w diagnostyce tej choroby powszechnie stosuje się szybkie testy, które pozwalają na identyfikację antygenu patogenu w wydzielinie z nosa, oczu lub w surowicy krwi. Aby określić stopień zaawansowania choroby, konieczne są ogólne i biochemiczne badania krwi, badanie moczu, badanie krzepnięcia krwi, które pozwala ocenić stopień uszkodzenia nerek, wątroby i układu krwiotwórczego.

Leczenie

Nie ma specyficznego leczenia, dlatego główny nacisk kładzie się na leczenie objawowe i podtrzymujące, dobrą pielęgnację i odżywianie.

Terapia podtrzymująca (infuzyjna) polega na dożylnym podawaniu płynów i roztworów odżywczych przez specjalny cewnik. W niektórych przypadkach konieczne jest umieszczenie zwierzaka w szpitalu – wszystko zależy od ciężkości choroby i ogólnego stanu pacjenta. Terminowe zwrócenie się o profesjonalną pomoc zawsze zwiększa szanse na wyzdrowienie.

Zapobieganie

Ponieważ nie da się uniknąć kontaktu z wirusem zakaźnego zapalenia wątroby, najlepszą obecnie metodą ochrony są szczepienia ochronne. Szczepionka przeciwko zakaźnemu zapaleniu wątroby wchodzi w skład większości szczepionek złożonych i jest szczepionką podstawową, czyli zalecaną do stosowania u wszystkich psów od 9 tygodnia życia.