Porosty u psów – zdjęcia, objawy, objawy i leczenie

Jak pies może dostać półpasiec?

Porosty u psów mają charakter grzybiczy i wirusowy. Czworonożny przyjaciel może „złapać” chorobę na kilka sposobów:

• poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem;
• poprzez przedmioty gospodarstwa domowego (miska, smycz, obroża, grzebień itp.) należące do zarażonego psa;
• przez glebę, trawę i tak dalej.

Prawdopodobieństwo rozwoju porostów znacznie wzrasta, jeśli odporność zwierzęcia jest obniżona. Ten stan może być spowodowany ciążą lub laktacją psa, niedawną chorobą zakaźną, złą dietą. Siły ochronne są również zmniejszone, jeśli zwierzę przez długi czas przyjmowało leki kortykosteroidowe, a także jeśli ma nowotwór złośliwy.

Szczególną grupę ryzyka stanowią zwierzęta bezdomne i żyjące w złych warunkach. Wilgoć, brak higieny, duże zagęszczenie (na przykład w schroniskach) i inne czynniki powodują szybkie rozprzestrzenianie się grzyba.

Uwaga: psy o długiej i gęstej sierści wymagają szczególnej uwagi ze strony właścicieli. Ze względu na specyfikę linii włosów ich skóra jest słabo wentylowana, co sprawia, że ​​takie zwierzęta są najbardziej podatne na infekcje.

Objawy na początku choroby

Na jakie objawy porostów u psów zwrócić uwagę w pierwszej kolejności? Okres utajony choroby trwa średnio około 10-14 dni, w zależności od rodzaju porostu. Dopiero wtedy objawy choroby stają się zauważalne.

Na początkowym etapie pozbawiania właściciel zauważy następujące objawy:

• zwierzę drapie to samo miejsce;
• w obszarze swędzenia zauważalna jest powierzchowna zmiana skórna w postaci przebarwień, połamanych włosów, pęknięć, łuszczenia się i innych;
• stopniowo plamka się powiększa, pojawiają się nowe ogniska;
• pies staje się apatyczny.

W większości przypadków zmiany skórne występują na łapach zwierzęcia, w dolnej części brzucha, na pysku.

Musisz działać szybko, ponieważ choroba rozprzestrzenia się z dużą prędkością. Dodatkowo obniżona odporność i uszkodzona powierzchnia skóry sprzyjają dodatkowi infekcji bakteryjnej i rozwojowi innych chorób.

Zdjęcia porostów u psów

Rodzaje porostów u psów

U psów diagnozuje się kilka rodzajów porostów, z których każdy ma swój charakter, objawy i podejście do leczenia. Dlatego lekarze weterynarii nalegają, aby w przypadku wykrycia podejrzanych miejsc na skórze zwierzaka, właściciele natychmiast skontaktowali się z kliniką. Jednocześnie każdy właściciel powinien wiedzieć, jak wygląda ten lub inny rodzaj choroby. Pozwoli to na szybkie podjęcie działań zapobiegawczych dla gospodarstw domowych (niektóre grzyby mogą przenosić się na ludzi) oraz dla zwierząt (powstrzymanie dalszego rozprzestrzeniania się).

Różowy porost

Pityriasis rosea jest reakcją alergiczną na infekcję, prawdopodobnie o charakterze wirusowym. Większość ekspertów wiąże rozwój tego typu choroby u psa domowego z predyspozycją genetyczną. Zmiany skórne z reguły występują na tle chorób wirusowych przewodu pokarmowego, narządów układu oddechowego, po szczepieniach.

Różowy porost charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem, więc nie będzie możliwe całkowite wyleczenie zwierzęcia. Choroba pojawia się za każdym razem, gdy aktywność układu odpornościowego zwierzaka spada: przy stresie, nieodpowiedniej diecie, częstych chorobach. Jednocześnie pies nie jest źródłem zagrożenia dla innych zwierząt i ludzi. Jeśli jednak mają takie same predyspozycje i niską odporność, prawdopodobieństwo infekcji – nawet jeśli jest niewielkie – istnieje.

Jak rozpoznać różowy porost u psa domowego? Ten typ charakteryzuje się następującym obrazem klinicznym:

• plamy nie przekraczają 2 cm;
• zmiany mają różowy odcień z żółtawym środkiem;
• większość wysypki jest zlokalizowana w pachwinie, na pysku;
• zniszczenie ognisk następuje stopniowo wraz z tworzeniem się żółtych obszarów z łuszczeniem się naskórka.

Uwaga: różowe porosty mogą być powikłane wnikaniem grzybów, bakterii, wirusów w głąb skóry, dlatego nie należy zwlekać z leczeniem.

płaczący porost

Płaczący porost to odpowiedź immunologiczna psa na alergen; wyprysk, który nie ma charakteru zakaźnego. Alergenem może być dowolna substancja (lek, pokarm itp.), zaburzenia hormonalne. Choroba ma charakter przewlekły i objawia się następującym obrazem klinicznym:

• na powierzchni skóry pojawiają się obrzęki, gorące w dotyku, swędzące i bolesne;
• na ich miejscu stopniowo tworzą się bąbelki;
• łysienie występuje w zmianie;
• wydzielina z pęcherzyków stopniowo staje się ropna;
• najczęstszą lokalizacją są policzki, kość ogonowa, szyja.

W miarę gojenia skóra pokrywa się strupem, spod którego widać zdrową tkankę.

Ponieważ płaczący porost przynosi psu niemałą udrękę w postaci swędzenia, zaczyna mocno drapać skórę. Może to spowodować wzrost obszaru uXNUMXbuXNUMXbobszary dotknięte chorobą i przywiązanie infekcji.

Liszaj obrączkowy

W przeciwieństwie do poprzednich gatunków, grzybica (szorowana) jest chorobą o charakterze grzybiczym. Jej rozwój jest spowodowany wnikaniem do skóry grzybów z rodzaju Microsporum lub Trichophyton, powodujących odpowiednio mikrosporozę lub trichophytozę. Grzybica jest niebezpieczną i zaraźliwą chorobą, którą można rozpoznać po następujących objawach:

• małe ogniska zmian skórnych (około 20 mm);
• kolor plam jest od różowawego do brązowego;
• ich zarys jest wyraźnie widoczny;
• lokalizacja – podstawa ogona, kończyny;
• silne swędzenie;
• łysienie dotkniętych obszarów.

Infekcja charakteryzuje się szybkim tempem rozprzestrzeniania się. Jeśli nie podejmiesz działań, w krótkim czasie grzyb może doprowadzić do śmierci psa.

Porosty wędrowne

Ten rodzaj choroby jest wywoływany przez drożdżaki z rodzaju Malassezia, które normalnie bytują na powierzchni skóry nie tylko psów, ale także innych zwierząt i ludzi. W przypadku braku uszkodzenia naskórka, silnej odporności mikroorganizm nie wykazuje agresji. W przeciwnym razie grzyb namnaża się intensywnie, uwalniając dużą ilość żrącego kwasu, który dosłownie „koroduje” naskórek.

Inna nazwa porostów jest wielokolorowa. Wynika to z różnych odcieni zmian: różowawy, brązowy, brązowawy. Kolejnym objawem jest łysienie dotkniętych obszarów. Ponieważ plamy szybko się powiększają i łączą, choroba może w krótkim czasie rozprzestrzenić się na całe ciało psa.

Diagnostyka

Przed leczeniem psa z powodu porostów konieczne jest zdiagnozowanie zidentyfikowanej patologii i odróżnienie jej od innych chorób skóry. Porosty grzybicze u psów mogą być mylone z takimi chorobami jak dermatoza, piodermia, wyprysk łojotokowy, liszaj płaczący i różowy.

Do diagnozy stosuje się następujące metody:

• przezierność z lampą Wooda;
• analiza wełny (siew);
• biopsja skóry.

Badanie mikroskopowe ujawnia obecność / brak zarodników i grzybni, wysiew umożliwia określenie rodzaju grzyba. Ponadto obowiązkowe są badania laboratoryjne moczu i krwi zwierzęcia. Dodatkowo lekarz może przepisać testy i testy alergiczne.

Leczenie porostów u psów

Podczas diagnozowania porostów u psów wskazane jest kompleksowe leczenie. Ma na celu rozwiązanie kilku problemów:

• niszczenie mikroorganizmów chorobotwórczych – przyczyny choroby;
• zapobieganie rozprzestrzenianiu się ognisk i dodaniu wtórnej infekcji;
• eliminacja swędzenia, bólu;
• normalizacja układu odpornościowego zwierzęcia.

W tym celu stosuje się leki zewnętrzne i wewnętrzne w postaci maści, kremów, żeli, roztworów, tabletek. Jeśli choroba zostanie wykryta na początkowym etapie, częściej stosuje się preparaty zewnętrzne. W przypadku ogólnoustrojowej zmiany ciała wskazane są tabletki i / lub zastrzyki.

Zewnętrzne preparaty na porosty u psów

W aptece weterynaryjnej w dużym asortymencie prezentowane są lokalne preparaty przeznaczone do leczenia porostów u psów. Jaki środek najlepiej zastosować w konkretnym przypadku – powie lekarz po zdiagnozowaniu zwierzęcia. Nie zaleca się samodzielnego leczenia porostów, ponieważ grozi to zaostrzeniem choroby i rozwojem powikłań.

Uwaga: wszystkie zabiegi medyczne przeprowadzamy w rękawiczkach!

Leki do użytku wewnętrznego

W zależności od stanu psa lekarz weterynarii może zalecić dodatkową terapię objawową, wspomagającą i przeciwgrzybiczą w postaci preparatów doustnych:

• jeśli znaczna część ciała zwierzęcia jest zajęta przez grzyby – środki przeciwgrzybicze (Flukonazol, Nizoral);
• w przypadku infekcji wtórnej – leki przeciwbakteryjne (amfoterycyna, nystatyna);
• na utrzymanie wątroby – środki hepatoprotekcyjne (Hepatovet);
• do łagodzenia objawów alergii – leki przeciwhistaminowe (Suprastin, Diazolin);
• w celu normalizacji układu odpornościowego – immunostymulanty i immunomodulatory (Glycopin, Immunofan);
• w profilaktyce zaburzeń przewodu pokarmowego – probiotyki (Olin, Laktobifadol);
• witaminy (aminovit).

Leczenie środkami ludowymi

Leczeniu w domu może towarzyszyć stosowanie środków ludowej. Należy pamiętać, że same przepisy ludowe nie wyleczą grzyba u zwierzęcia. Tego typu porosty, jak grzybica czy płacz, mogą rozprzestrzeniać się tylko na dużym obszarze i pogarszać stan psa, dlatego jako dodatkowe objawowe można zastosować środki ludowe.

Najczęściej domowe metody leczenia porostów u zwierząt są reprezentowane przez zewnętrzne leczenie dotkniętych obszarów jakimś rodzajem kompozycji. Mogą to być: ocet jabłkowy, smoła, przeciśnięty przez praskę czosnek (można mieszać z miodem, olejkiem kamforowym, octem winnym, olejkiem z drzewa herbacianego). Nawet olej silnikowy jest nakładany na ogniska zakaźne. Z reguły leczenie plam odbywa się kilka razy dziennie.

Uwaga: przed użyciem jakiegokolwiek przepisu ludowego należy skonsultować się z lekarzem!

Co można zrobić, aby przyspieszyć powrót do zdrowia

Jak wyleczyć psa z pozbawiania, zapobiegając rozwojowi powikłań? Głównym warunkiem jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii. Konieczne jest podawanie leków zwierzęcych w ścisłej zgodności z przepisanym przebiegiem i dawkowaniem, bez pomijania dawek. Niedozwolona zamiana jednego leku na inny, a także przedwczesne zakończenie terapii jest niedozwolone. Właściciel psa musi być przygotowany na to, że w niektórych przypadkach leczenie może potrwać miesiąc lub dłużej.

Aby przyspieszyć powrót do zdrowia czworonożnego przyjaciela, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji, pomoże leczenie specjalnymi szamponami, które zawierają składniki przeciwgrzybicze. Takie produkty do pielęgnacji włosów są delikatne dla powierzchni skóry, ale nie zaleca się ich długotrwałego stosowania. Aby uniknąć nadmiernego wysuszenia naskórka, postępuj zgodnie z instrukcją.

Jak zapobiegać wylizywaniu maści i drapaniu u psa

Ogniska porostów powodują silne swędzenie u zwierzęcia. Kiedy drapie dotknięty obszar, infekcja rozprzestrzenia się na sąsiednie zdrowe tkanki, co znacznie opóźnia powrót do zdrowia. To samo dzieje się, gdy zwierzę zlizuje nałożoną maść.

Jeśli ogniska są pojedyncze, można je przykleić plastrem lub bandażem, po uprzednim nałożeniu gazika z maścią na dotknięty obszar. Możliwe jest zapobieganie czesaniu dużych powierzchni za pomocą specjalnego kołnierza. W przypadku, gdy pies opiera się takiemu urządzeniu i zdejmuje je, należy założyć na nie kombinezon.

Czy jod może być stosowany w leczeniu porostów

Stosowanie jodu w leczeniu porostów u psów zależy od zidentyfikowanego patogenu. Tak więc, w przypadku odmiany grzybicy, ten lek ma najskuteczniejszy efekt. Nie zaleca się stosowania roztworu jodu do porostów różowych. W innych przypadkach środek zaradczy nie prowadzi do żadnego wyraźnego rezultatu. Należy zauważyć, że niektórzy lekarze weterynarii kategorycznie sprzeciwiają się stosowaniu jodu na porosty. Sądząc po recenzjach, nie należy próbować samodzielnie leczyć nietypowej „plamy”, stosując jod jako panaceum – może to prowadzić do katastrofalnych konsekwencji dla psa.

Żywienie psów w leczeniu porostów

Leczeniu porostów u psów koniecznie musi towarzyszyć zmiana diety. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku różowych i płaczących rodzajów choroby, które mają charakter alergiczny. Specjalna dieta ma na celu zminimalizowanie toksyczności i alergenności niektórych pokarmów i substancji. Z diety wyłączone są:

• ziemniaki;
• czekolada;
• słodycze;
• produkty wędzone;
• przyprawa;
• wszelkie produkty zawierające barwniki, aromaty, konserwanty i inne dodatki.

W przypadku płaczących porostów usunięcie mięsa i produktów mięsnych z menu zwierzaka zajmie trochę czasu.

Jak prawidłowo nakładać maść

Im lepiej przygotowany obszar skóry psa z porostami, tym większy efekt można osiągnąć z maści leczniczej, dlatego każdy właściciel powinien znać algorytm postępowania przy leczeniu ogniska zakaźnego.

• Z góry przygotowywane są: gumowe rękawiczki medyczne, tępe nożyczki, metalowy pojemnik i zapałki, roztwór mydła, środek antyseptyczny (furatsilina, chlorheksydyna, woda utleniona), pęseta, gaziki, maść lecznicza.
• Przed przystąpieniem bezpośrednio do zabiegu należy założyć rękawiczki.
• Dotknięty obszar skóry traktuje się roztworem antyseptycznym.
• Jeśli na obwodzie ogniska znajdują się włosy, włosy są ostrożnie obcinane w odległości około 5 mm od zmienionego naskórka. Ścięte włosy są natychmiast spalane.
• W obecności strupów impregnuje się je roztworem mydła, aż do całkowitego zmiękczenia.
• Strupy usuwa się pęsetą, a obszar ponownie traktuje się środkiem antyseptycznym.
• Użyj ręcznika papierowego, aby usunąć pozostałą wilgoć.
• Zastosuj maść.

Pod koniec leczenia wszystkich dotkniętych obszarów strzyżoną wełnę i serwetki należy spalić.

Czy ludzie lub zwierzęta mogą się zarazić?

Każdy właściciel psa powinien wiedzieć, jaki rodzaj porostów jest przenoszony na ludzi i inne zwierzęta. W przypadku grzybicy odpowiedź jest jednoznaczna – choroba ta charakteryzuje się wysokim stopniem zaraźliwości i jest bardzo zaraźliwa. Podczas diagnozowania zwierzę musi być izolowane od innych zwierząt domowych i domowników (zwłaszcza dzieci).

Płaczący porost nie stanowi zagrożenia dla innych, ponieważ jest to egzema pochodzenia alergicznego. Zwykłe środki higieny podczas opieki nad chorym zwierzakiem wystarczą.

Możliwość transmisji infekcji w trądziku różowatym jest obecnie wątpliwa. Opinie ekspertów różnych specjalizacji są ze sobą sprzeczne: jedni uważają, że ta choroba jest zaraźliwa, inni twierdzą, że jest odwrotnie. Ogólnie przyjmuje się, że jeśli dana osoba ma silną odporność, to różowy porost nie jest dla niego niebezpieczny. Jeśli układ odpornościowy zawodzi (z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn), najlepiej trzymać się z dala od zwierzęcia.

Pityriasis versicolor również nie stanowi zagrożenia dla ludzi i zwierząt, ponieważ grzyb występuje również na powierzchni ich ciał. Istnieje teoretyczna możliwość rozwoju choroby w gospodarstwach domowych w warunkach znacznie obniżonej odporności, dlatego jeśli w mieszkaniu znajduje się pies z łupieżem pstrym, lepiej zachować ostrożność i odizolować go od dzieci, osób starszych lub osłabionych .

Czy istnieje szczepionka przeciwko porostom u psów?

Możesz zapobiec rozwojowi porostów u psa, podając specjalną szczepionkę. Dobre recenzje mają leki Vakderm i Mentavak. Są to zastrzyki domięśniowe, które zawierają nieaktywne grzyby powodujące porosty. Szczepionki można podać po zbadaniu czworonożnego przyjaciela, odrobaczeniu, zbadaniu przez lekarza weterynarii. Szczepionki można również zastosować, jeśli zwierzę jest już chore na porosty. Nie zaleca się samodzielnego podawania zastrzyków, ponieważ dawkowanie i przebieg wymagają indywidualnego podejścia.

Zapobieganie porostom u psów

Aby zapobiec rozwojowi porostów u psów, możesz zastosować szereg środków zapobiegawczych:

• chronić zwierzaka przed kontaktem z nieznanymi i bezdomnymi zwierzętami;
• przestrzegać norm sanitarno-higienicznych, terminowo myć psa odpowiednimi środkami (w tym zapobiegawczymi);
• prawidłowo karmić zwierzę, unikając obecności ewentualnych alergenów w karmie;
• upewnij się, że dieta zwierzęcia jest kompletna;
• terminowe szczepienie;
• nie ograniczaj zwierzaka na spacerach;
• unikaj używania obcych misek, kołnierzy i innych artykułów gospodarstwa domowego;
• leczyć zidentyfikowane choroby na czas, unikając silnego spadku odporności.

Każdego roku drobnoustroje mutują i stają się coraz bardziej odporne na stosowane leki, dlatego nie opracowano jednego i stuprocentowo skutecznego leczenia porostów u psów. Ponadto każde zwierzę reaguje na swój sposób na lek i patogen, co również wpływa na szybkość i skuteczność terapii.

Jednak grzybicy u psów można wyleczyć. Aby to zrobić, musisz szybko zareagować na objawy, zabrać zwierzaka do kliniki, postępować zgodnie z zaleceniami specjalisty i zastosować środki zapobiegawcze w przyszłości.