Stary duński wskaźnik

Charakterystyka starego wyżła duńskiego

informacje zwrotne

• Ma zrównoważony charakter;
• Posiada doskonałe właściwości robocze;
• Łatwe do nauki.

Historia pochodzenia

Za twórcę rasy uważa się Mortena Bucka, który powstał w XVIII wieku. Przodkami wyżłów duńskich były lokalne rasy psów, a także wyżły hiszpańskie krótkowłose i ogary. To dzięki Bloodhoundom nowa rasa nabyła doskonałego wdzięku i charakterystycznego podgardla na szyi. Pomimo tego, że rasa ta była dość popularna w Danii, w drugiej połowie lat 18. XX wieku była na skraju wyginięcia. Ale później wskrzeszony przez amatorów. 2 lat po zakończeniu II wojny światowej Duński Związek Kynologiczny zatwierdził standard rasy.

Opis

Typowymi przedstawicielami rasy są stosunkowo małe, muskularne psy z długą, mocną szyją z lekkim podgardlem, które rasa odziedziczyła po Bloodhoundach. Klatka piersiowa wyżłów duńskich jest szeroka i muskularna. Psy są nieco wydłużone. Głowa wydaje się nieco ciężka w stosunku do ciała. Czaszka szeroka, przejście od czoła do kufy wyraźnie zaznaczone. Oczy starych psów duńskich są średniej wielkości i ciemne. Ogon psów jest średniej długości, w kształcie szabli, szeroki u nasady i przerzedzony ku końcowi. Norma wyraźnie stanowi, że ogon nie powinien być noszony powyżej poziomu grzbietu.

Cechą charakterystyczną tej rasy jest kolor i sierść. Dopuszczalna jest tylko biała z plamami kawowymi i cętkami, piana jest zazwyczaj ciemna. Wełna wyżłów staro-duńskich jest krótka i bardzo gęsta, dzięki czemu podczas polowania pies nie drapa gałęzi i trawy, a także nie zbiera łopianu. Starzy duńscy gliniarze potrafią pracować w każdym terenie; są mocne, wytrzymałe i doskonale sprawdzają się jako pomocnicy zarówno podczas polowań na ptaki, jak i na tropach krwi.

Postać

Inteligencja i doskonałe walory użytkowe wyżłów staro-duńskich łączą się ze spokojnym charakterem. Podczas polowań psy te nie wykazują wściekłego temperamentu, latają za zwierzyną, ale metodycznie i uparcie podążają tropem. Bardzo poważnie podchodzą do swoich obowiązków.

Pielęgnacja starego wyżła duńskiego

Pomimo tego, że struktura sierści typowych przedstawicieli rasy nie wymaga szczególnej pielęgnacji, w okresie linienia zwierzę należy czyścić specjalną, sztywną szczotką. Pazury i uszy są poddawane obróbce w miarę potrzeb. Jeśli poluje się na ptactwo wodne z psem, należy uważnie monitorować małżowiny uszne, przez które dostaje się woda, w przeciwnym razie może rozwinąć się zapalenie ucha środkowego.

Jak utrzymać

Pomimo tego, że rasa została wyhodowana i jest wykorzystywana do polowań, wyżły duńskie mogą równie dobrze mieszkać w mieszkaniu w mieście, ale właściciele będą musieli zadbać o obciążenie psa. Aby utrzymać i rozwijać formę użytkową pupila należy pamiętać, że półgodzinne spacery rano i wieczorem zdecydowanie nie wystarczą.

Cena

Starzy duńscy gliniarze są popularni w swojej ojczyźnie – w Danii, ale poza nią praktycznie nie są powszechni. Dlatego w przypadku szczeniaka trzeba będzie udać się do miejsca urodzenia rasy i wliczyć koszty dostarczenia szczenięcia w cenę psa. Cena szczeniaka wyżła staroduńskiego, podobnie jak szczeniaka każdej innej rasy myśliwskiej, zależy oczywiście od jego rodowodu, a także od cech użytkowych rodziców.

Stary wyżł duński – wideo