Gruczoły paraanalne u psów

O gruczołach odbytu

Worki przyodbytowe (lub zatoki) znajdują się w grubości tkanek miękkich, po prawej i lewej stronie odbytu. Wydzielają specjalny sekret do światła odbytnicy, nawilżając go i kał, gdy opuszczają jelito. Dlatego też podczas spotkania z psem pierwszą rzeczą, na którą zwracają uwagę, jest wąchanie odbytu lub kału przeciwnika – tajemnicą tych gruczołów jest swoisty kod identyfikacyjny każdego ogona.

Zatem sinusy wykonują następujące zadania:

• oznaczanie terytorium

• odstraszyć wrogów

• promować uznanie wewnątrzgatunkowe

• przyciągać inne osoby.

Przyczyny problemów

Czasami światło tych worków ulega zatkaniu, dochodzi do stanu zapalnego, proces ten może nawet doprowadzić do rozwoju ropnego zapalenia. Regularne profilaktyczne czyszczenie gruczołów przyodbytowych jest wymagane tylko u psów, których anatomia predysponuje do ciągłego zatykania tych przewodów, ale zwykle są one oczyszczane samoistnie podczas wypróżnień.

Istnieje wiele czynników predysponujących do wystąpienia tych chorób:

• Niska aktywność fizyczna i brak długich gier.

  Rzadkie spacery, częsta konieczność znoszenia przed pójściem do toalety, brak długotrwałych zabaw i aktywności fizycznej mogą przyczynić się do zatykania przewodów gruczołów przyodbytowych. Częściej zmiany te są typowe dla psów domowych i starszych zwierząt.

• Genetyczne predyspozycje.

  Dziedziczne przemieszczenie lub zwężenie światła gruczołów występuje częściej u psów małych i karłowatych ras – Chihuahua, Toy Terrier, Yorkshire Terrier, Pomorski, Buldog Francuski i inne.

• Zła dieta.

  Tłuste, smażone potrawy, kości, nadmiar białka, zboża są przeciwwskazane dla psów. Zapalenie gruczołów przyodbytowych jest najmniejszym z czynników, które mogą spowodować naruszenie diety zwierzęcia.

• Choroby przewodu żołądkowo-jelitowego.

  Naruszenia częstotliwości i regularności wypróżnień, słaba strawność pokarmu – wszystko to również przyczynia się do choroby gruczołów przyodbytowych.

• Brak higieny lub infekcja.

• Urazy, ukąszenia.

objawy

Zwykle zatoki te ustępują samoistnie podczas spaceru. Zapalenie u każdego zwierzęcia może objawiać się na swój sposób, ale istnieje kilka charakterystycznych zmian:

• Pies jeździ po podłodze na księdzu, aktywnie drapie odbyt na powierzchni. Właściciele zwykle postrzegają te ruchy ciała jako oznakę obecności robaków (pasożytów).

• Odbyt wygląda na obrzęknięty, czerwony i brązowy z powodu procesu zapalnego i tarcia na powierzchni.

• Zwierzę wykazuje ból podczas wypróżnień, czasami częsty i niewielki.

• Łysiny mogą pojawić się w okolicach bioder, nasady ogona czy w okolicy odbytu – pies aktywnie liże skórę w tych miejscach, próbując dotrzeć do bolącego miejsca.

• W zaniedbanej formie w pobliżu worka przyodbytowego rozwija się ropny ropień. Po dojrzewaniu otwiera się na zewnątrz. Obszar objętego stanem zapalnym gruczołu jest gorący, czerwony, bolesny. Jeśli ogólna temperatura wzrośnie, pies może być niespokojny lub ospały.

Diagnostyka

Chorobę tę stwierdza się po dokładnym zebraniu wywiadu i badaniu zwierzęcia przez terapeutę. W przypadku lokalnego procesu zapalnego wystarczy prosta kontrola wzrokowa. W przypadku zaniedbanego stanu mogą być wymagane ogólne środki diagnostyczne w celu zidentyfikowania konsekwencji lub pierwotnej choroby, która wywołała te zmiany:

• Ogólna analiza krwi;

• Chemia krwi;

• USG jamy brzusznej i układu rozrodczego;

• Badanie endoskopowe odbytnicy.

Sam właściciel nie zawsze jest w stanie zidentyfikować chorobę, jeśli wcześniej jej nie spotkał.

Leczenie

Leczenie gruczołów przyodbytowych u psa różni się w zależności od stopnia i ciężkości choroby.

Przy prostych naruszeniach drożności przewodów lekarz wykonuje proste czyszczenie gruczołów, ręcznie (ręcznie) wciskając je w światło odbytnicy. Potem regularne zabiegi i oczyszczanie. Konieczne jest również skorygowanie głównych przyczyn, które przyczyniły się do naruszenia ich opróżnienia.

Złożone, dojrzałe ropnie wymagają następujących procedur:

• Pierwotne leczenie chirurgiczne. Rana jest badana i oczyszczana w ramach łagodnej sedacji (narkotyki usypiające). Znieczulenie minimalizuje stres i obrażenia zwierzęcia. Otwór rany zostaje oczyszczony, poszerzony do rozmiaru wymaganego przy zwykłych zabiegach. Może być wymagany miękki drenaż.

• Przetwarzanie. Odbywa się regularnie. Przemywanie otworu rany i jamy przeprowadza się roztworami antyseptycznymi (Miramistin, Chlorheksydyna, Betadyna) lub roztworem soli fizjologicznej chlorku sodu. Wprowadza się je do jamy za pomocą strzykawki. Skóra wokół rany jest również dokładnie oczyszczana, aby zapobiec zapaleniu skóry.

• Leki przeciwbólowe. Zwierzęciu przepisuje się ogólnoustrojowe niesteroidowe leki przeciwzapalne w postaci tabletek (Petkam, Trokoksil, Onsior), zawiesiny (Meloksydyl) lub postaci do wstrzykiwań (Onsior, Meloksivet).

• Ograniczenie dostępu do rany. Psu zakłada się plastikową obrożę ochronną, aby zapobiec ciągłemu wylizywaniu i zakażaniu rany.

Ponadto zalecana jest terapia w celu leczenia pierwotnej choroby, która wywołała proces zapalny.

W przypadku często nawracającego procesu zapalnego gruczołów przyodbytowych lekarz weterynarii może zalecić operację ich usunięcia. Jest to technicznie proste i zapobiega występowaniu nawrotów chorób.

Kiedy konieczne jest oczyszczenie gruczołu odbytu u psów?

Nie każdy pies potrzebuje profilaktycznego czyszczenia gruczołów; zwykle są usuwane samoistnie podczas regularnych wypróżnień.

Ta procedura jest wymagana:

• z ogólnymi objawami upośledzenia drożności przewodów bez wyraźnego procesu zapalnego tkanek miękkich wokół gruczołu;

• przy ciągłym zatykaniu – termin zabiegu jest ściśle indywidualny, można go ustalić z prowadzącym go lekarzem weterynarii.

Zwykle wydzielina gruczołu jest miękka, płynna, o kolorze od jasnoszarego do brązowawego, łatwa do wyciśnięcia. W przypadku bólu, niepokoju zwierzęcia w momencie czyszczenia zaleca się natychmiastowy kontakt z lekarzem weterynarii.

Jak oczyścić gruczoły odbytu u psów

Przed przystąpieniem do manipulacji należy przygotować cały niezbędny sprzęt:

• smar (tłusta śmietana, olej, wazelina);

• czyste rękawiczki w wygodnym rozmiarze;

• materiał do odprowadzania cieczy (na przykład szmaty, serwetki, papier toaletowy, gaza, wata).

Istnieją dwie opcje czyszczenia – dla małych i dużych ras.

Dla małych psów:

1. Konieczne jest umieszczenie zwierzęcia w misce lub na zmywalnej powierzchni.

2. Jedna osoba utrzymuje zwierzę w pozycji stojącej i podnosi jego ogon.

3. Drugi zakłada rękawiczki i szuka gruczołów na grubości odbytu.

4. Tą samą ręką bierze szmatkę i przykłada ją do odbytu, jednocześnie ściskając gruczoły kciukiem i palcem wskazującym. Musisz nacisnąć oba na raz, trzymając palce po bokach odbytu. Podczas manipulacji zatoki są wyciskane, odciągając. W ten sposób usuwany jest płyn nagromadzony w workach.

5. Pozostałości sekretu usuwa się z odbytu i skóry za pomocą wilgotnych chusteczek lub wody z mydłem.

Dla dużych psów:

1. Zwierzę jest unieruchomione w pozycji stojącej przez jedną osobę.

2. Drugą ręką w rękawiczce naprawia ogon, a drugą oczyszcza gruczoły. Palec wskazujący wprowadza się do światła odbytnicy, uciska się każdy gruczoł oddzielnie za pomocą palca wskazującego wewnątrz i kciuka na zewnątrz.

3. Po usunięciu sekretu skórę traktuje się serwetkami lub wodą z mydłem, aby usunąć resztki brudu i zapachu.

Oczyszczenie gruczołów przyodbytowych jest zabiegiem koniecznym, ale bolesnym. Jego wygodne przeprowadzenie jest możliwe tylko w przypadku dobrego unieruchomienia zwierzęcia i szybkiego wykonania wszystkich manipulacji.

Zapobieganie

Zapobieganie obejmuje następujące kroki. Dobra aktywność fizyczna – długie spacery, aktywność fizyczna, regularne wypróżnienia. Prawidłowo skalkulowana dieta – pasza komercyjna lub żywienie naturalne, dobrane przez dietetyka, z uwzględnieniem codziennych potrzeb zwierzęcia. Regularne badanie gruczołów przyodbytowych i ich czyszczenie w razie potrzeby.

Możliwe komplikacje

Zaniedbane zapalenie gruczołów przyodbytowych może dodatkowo skomplikować ropny ropień otaczających tkanek miękkich.

Częste, nawracające zaburzenia czynności gruczołów przyodbytowych mogą wymagać interwencji chirurgicznej – usunięcia ich psu raz na zawsze. Operacja ta jest technicznie prosta, zwierzę nie odczuwa po niej żadnych przykrych konsekwencji.

Strona główna

1. Gruczoły przyodbytowe – worki, zlokalizowane po obu stronach odbytu. Pełnią główną funkcję markera – wydzielają indywidualny, charakterystyczny dla psa zapach.

2. Główne przyczyny naruszenia drożności przewodów gruczołów i ich zapalenia: naruszenia ćwiczeń, brak regularnych spacerów, źle dobrana dieta zwierzęcia, otyłość, predyspozycje dziedziczne i inne.

3. Charakterystyczne objawy, jakie wykazuje pies w przypadku zapalenia gruczołów przyodbytowych: jazda na księdzu, nerwowe lizanie okolicy odbytu, bolesne wypróżnianie, zaczerwienienie odbytu.

4. Diagnozę często stawia lekarz w trakcie zapoznania się z historią choroby i badania zwierzęcia. Niedoświadczony właściciel nie zawsze jest w stanie rozpoznać tę chorobę.

5. Leczenie gruczołów przyodbytowych u psów jest zalecane w zależności od stopnia rozwoju procesu zapalnego: różni się od zwykłego oczyszczenia do chirurgicznego oczyszczenia.

6. Możliwe powikłania obejmują ropne procesy zapalne i częste nawroty (powrót objawów) w przypadku braku pracy z pierwotnymi przyczynami, które wywołały ten stan.

Odpowiedzi na często zadawane pytania