Ropomacicze u kota – objawy i leczenie

Przyczyny pyometra u kotów

Najczęstsze przyczyny ropomacicza u kotów obejmują:

• nierównowaga hormonalna. Stres, niedożywienie, choroby autoimmunologiczne, patologie dziedziczne mogą być czynnikami prowokującymi;
• hormonalne środki antykoncepcyjne, które wielu właścicieli podaje „aby kot nie krzyczał”;
• trudny poród;
• utrudniona wydzielina szyjkowa związana z gwałtownym wzrostem poziomu progesteronu w organizmie kota po owulacji i jednoczesnym osłabieniem układu odpornościowego;
• fałszywe ciąże;
• infekcje układu moczowo-płciowego wywołane przez paciorkowce, gronkowce, Escherichia coli i inne;
• sztucznie przerwana ciąża;
• ciężkie ciąże zakończone porodem martwego płodu, wewnątrzmaciczną śmiercią płodu, wewnątrzmacicznym rozkładem płodu i innymi anomaliami;
• nadwaga – negatywnie wpływa na stan tła hormonalnego;
• rozrost tkanki łącznej w świetle szyjki macicy – ​​uniemożliwia prawidłowe wydzielanie wydzieliny szyjkowej;
• powstawanie blizn na szyi;
• zmniejszenie lub brak napięcia macicy;
• błędy właściciela lub lekarza podczas porodu u kota;
• urazy narządów miednicy, w tym kości;
• nowotwory o różnym charakterze – mogą blokować kanał szyjki macicy, być źródłem infekcji w procesie zaniku nowotworu.

Wszystkie te przyczyny ropomacicza są ze sobą ściśle powiązane. Zagrożone są zwierzęta z pustą rują w wieku powyżej 5 lat.

Jak objawia się ropomiec u kota?

Ropomiec u kota może występować w dwóch postaciach: otwartej i zamkniętej. Głównym objawem otwartej postaci choroby jest wydzielina z nieprzyjemnym zapachem z dróg rodnych zwierzęcia. Mogą być płynne, krwawe lub ropne, śluzowate, z szarym lub białawym odcieniem. Możliwe są także inne warianty konsystencji i koloru, lecz we wszystkich przypadkach wyraźnie odbiegają one od wartości normalnych. Objętość wydzieliny przy otwartej macicy również jest różna – może być bardzo obfita lub wręcz rzadka. I tak naprawdę, w innym przypadku, zwierzę będzie cały czas lizać.

Zamknięta postać ropniaka stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia kota, ponieważ wysięk gromadzi się w jamie macicy i trudniej jest wykryć patologię. Oczywiste objawy choroby pojawiają się, gdy ściany narządu są znacznie uszkodzone, a organizm doświadcza ciężkiego zatrucia. Oznaki patologii w tym przypadku są następujące:

• ból brzucha – po naciśnięciu kot ostro miauczy, nie pozwala się dotknąć;
• brak koordynacji ruchu spowodowany drgawkami i skurczami mięśni;
• obniżona lub odwrotnie podwyższona temperatura ciała;
• apatia, depresja, senność;
• wzrost objętości dziennego moczu – wskazuje na naruszenie czynności nerek;
• wymioty;
• patologiczne, intensywne pragnienie;
• brak apetytu, zmęczenie;
• biegunka;
• wzrost wielkości brzucha.

Mikroorganizmy chorobotwórcze, toksyczne produkty przemiany materii, metabolity zapalne w ropniaku mają negatywny wpływ na wszystkie układy narządów zwierzęcych: oddechowy, wydalniczy, sercowo-naczyniowy, nerwowy (mózg). W wyniku masowego rozmnażania się patogenów u kota rozwija się szczególnie poważna choroba – posocznica. Jest to postać sepsy, która charakteryzuje się szybkim postępem i ciężkim zatruciem. Brak terminowej opieki i leczenia ropniaka u kotów może prowadzić do pęknięcia ściany macicy i zapalenia otrzewnej.

Ponieważ wymienione objawy pojawiają się ze znacznym uszkodzeniem macicy, przede wszystkim należy skupić się na zmianach w zachowaniu zwierzęcia. Depresja, apatia, pragnienie, odmowa jedzenia – te i inne objawy pojawiają się już w pierwszych stadiach rozwoju stanu zapalnego. Należy pamiętać, że patologia może rozwinąć się również u ciężarnego kota.

Diagnostyka

W klinice lekarz weterynarii zbada zwierzaka, zapyta właściciela o warunki życia zwierzęcia, wysłucha skarg i zleci badanie.

• Ogólne biochemiczne badanie krwi. Duża liczba neutrofili wskazuje na trwający proces zapalny. Na odwodnienie, infekcje wskazują wysokie wartości białka całkowitego. Na rozpad tkanek organizmu wskazuje podwyższony poziom mocznika, kwasu moczowego i innych produktów metabolizmu białek.
• Badanie cytologiczne wymazu z pochwy. Wykryte bakterie, leukocyty powiedzą o obecności stanu zapalnego.
• Badanie bakteriologiczne wymazu z pochwy. Celem jest wykrycie i specjacja mikroorganizmów w celu prawidłowego doboru antybiotyków.
• Rentgen. Pokazuje obecność ropy w macicy kota.
• USG narządów miednicy. To samo co prześwietlenie rentgenowskie, ale z większą pewnością.
• EKG. Dostarcza informacji o stanie układu sercowo-naczyniowego.

Diagnozę różnicową przeprowadza się w przypadku ciąży, procesów zapalnych w pochwie, zmian patologicznych w nerkach, cukrzycy, zaburzeń układu hormonalnego.

Uzyskane dane pozwalają określić wysięk w jamie macicy, określić jego objętość, stopień uszkodzenia narządu i wybrać odpowiednią metodę leczenia – zachowawczą lub chirurgiczną.

Leczenie ropomacicza

Jak leczy się ropomiec u kotów? Zadaniem metody zachowawczej jest zachowanie funkcji rozrodczej. W tym celu stosuje się terapię lekami przeciwbakteryjnymi i hormonalnymi. Leczenie uważa się za skuteczne, jeśli pod koniec leczenia macica powróci do normalnego rozmiaru, a kot czuje się zadowalająco. Przydziały w tym przypadku można obserwować przez kolejny miesiąc. Po zabiegu lekarze zalecają natychmiastowe dopuszczenie zwierzęcia do kopulacji. Zalecenie to wynika z faktu, że wewnętrzna warstwa macicy podczas ciąży praktycznie nie jest podatna na skutki zakaźne. Po porodzie należy usunąć macicę kota, aby uniknąć nawrotu ropomacicza.

Należy zauważyć, że leczenie farmakologiczne odbywa się w kilku etapach i wymaga od zwierzęcia silnej odporności i siły fizycznej. Hormony i antybiotyki znacznie osłabiają układ odpornościowy, a także aktywują skurcze macicy. Może to prowadzić do następujących powikłań:

• pęknięcie ściany macicy;
• zapalenie otrzewnej;
• anomalie w rozwoju płodów;
• bezpłodność;
• zaostrzenie istniejących chorób przewlekłych.

W praktyce, nawet jeśli stan zwierzęcia ulegnie poprawie, prawdopodobieństwo nawrotu ropowicy pozostaje wysokie. Sytuację komplikuje spadek odporności i duża liczba skutków ubocznych leków.

W prawie 80-85% przypadków farmakoterapia nie daje żadnego efektu, dlatego eksperci zalecają metodę operacyjną. Lepiej wykonać operację natychmiast po ustaleniu diagnozy, ponieważ z biegiem czasu ciało kota osłabnie jeszcze bardziej, a jeśli wystąpi nawrót, nie będzie w stanie wytrzymać znieczulenia.

Operacja jest głównym i doraźnym leczeniem zamkniętego ropniaka u kota. To samo dotyczy pęknięcia ściany macicy, procesów nowotworowych zapalenia otrzewnej. Operacja całkowicie wyklucza możliwość nawrotu choroby w przyszłości, ponieważ usuwana jest zarówno macica, jak i jajniki. W takim przypadku można zastosować metodę standardową (skalpel) lub laparoskopową.

Należy zauważyć, że operacja usunięcia narządów rozrodczych kota również wiąże się z ryzykiem. Po pierwsze, pracę lekarza komplikuje obecność treści ropnej w jamie macicy. Ze względu na dużą objętość istnieje duże prawdopodobieństwo pęknięcia ściany narządu podczas operacji. Aby zapobiec temu zjawisku, wstępnie przeprowadza się terapię hormonalną. Przyjmowanie hormonów przyczynia się do uwolnienia pewnej ilości ropnego wysięku i zmniejszenia ciśnienia w jamie macicy.

Kolejnym ryzykiem jest rozwój krwawienia wewnętrznego. Ponadto zwierzę może mieć negatywną reakcję na szew chirurgiczny.

Jednak nie należy bać się takich problemów, ponieważ w porównaniu z tym powikłania ropniaka są znacznie poważniejsze.

Okres rekonwalescencji: co robić

Aby uniknąć rozbieżności szwów lub infekcji, pod koniec operacji na zwierzę nakłada się bandaż. Okres rehabilitacji trwa średnio dwa tygodnie. Poprawa stanu z korzystnym rokowaniem następuje po około 2-3 dniach. W okresie rekonwalescencji będziesz potrzebować:

• pierwszy dzień, aby kot był głodny, w przeciwnym razie mogą wystąpić wymioty;
• jeśli zwierzę ma apetyt, podawaj karmę wyłącznie naturalną i tylko w postaci rozdrobnionej; jeśli je paszę przemysłową, preferuje się mokrą karmę w puszkach przeznaczoną dla zwierząt sterylizowanych i osłabionych;
• zapewnij kotu czystą wodę, stawiając kubek obok łóżka;
• miejsce dla zwierzaka musi być wyposażone na podłodze, gdyż kot po ropomaciczu i operacji jest zbyt słaby, aby skakać wyżej.

Właściciel musi ściśle monitorować terminowe przyjmowanie przez zwierzę przepisanych leków. Zasadniczo są to leki przeciwbakteryjne i objawowe – przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, przeciwbólowe i inne. Ważne jest, aby zapewnić odpowiednią pielęgnację szwu. Powinien być czysty, bez oznak stanu zapalnego, ropienia. W przypadku silnego zaczerwienienia, obrzęku, krwawej lub ropnej wydzieliny należy pilnie pokazać zwierzę lekarzowi weterynarii.

Możliwe komplikacje

Głównym zagrożeniem związanym z ropniakiem u kota jest zapalenie otrzewnej i późniejsza śmierć zwierzęcia. Zapalenie otrzewnej rozwija się w przypadku pęknięcia ściany macicy: ropa wypełniająca jej jamę wlewa się do jamy brzusznej.

Kolejnym powikłaniem jest śpiączka, która może wystąpić w przypadku silnego odwodnienia zwierzęcia. Ponieważ podczas śpiączki ciało jest bardzo wyczerpane, kot umiera.

Prognozowanie i zapobieganie

Najlepszą profilaktyką przeciw ropowicy jest kastracja kota przed pierwszą rują lub bezpośrednio po niej (do pierwszego roku życia). Inne środki zapobiegawcze obejmują:

• uważne podejście do zwierzęcia, obserwacja zwierzaka w trakcie i po rui;
• szybki dostęp do lekarza w przypadku najmniejszych zmian fizjologicznych lub behawioralnych;
• ograniczenie kontaktów ulicznych;
• zapewnienie aktywności fizycznej kota;
• dobre odżywianie, zapobieganie niedoborom składników odżywczych i witamin;
• wykluczenie leków na bazie hormonów;
• z ciążą fałszywą – wykluczenie produktów wywołujących laktację.

Ponadto konieczne jest regularne odwiedzanie kliniki weterynaryjnej w celu przeprowadzenia badań lekarskich, USG narządów miednicy, szczególnie jeśli kot jest zagrożony.