Jedwabisty Windhound
Spis treści
Charakterystyka Silky Windhounda
Kraj pochodzenia | USA |
Rozmiar | Średni |
Wzrost | 46-60 cm |
Waga | 10-25 kg |
Wiek | 10–13 lat |
Grupa ras FCI | Nie rozpoznany |
Krótka informacja
- Inteligentny, zabawny;
- Czuły, przyjazny;
- Sport.
Historia pochodzenia
Ta bardzo młoda rasa, należąca do grupy chartów, wciąż nie jest uznawana przez FCI. Została wyhodowana w 1987 roku w Ameryce przez hodowczynię Francie Stull; Założycielami rasy były whippety długowłose i charty rosyjskie. Pierwszy klub jedwabistego windhounda powstał w 1999 roku, a obecny standard rasy został przyjęty dopiero w 2001 roku. Obecnie psy te hodowane są w USA, Kanadzie, Europie, a nawet w Afryce.
Opis
Pies długonogi, prostokątny, o „latającej” sylwetce, z charakterystyczną dla chartów wydłużoną głową. Samce Windhoundów są zauważalnie większe od samic i mają też grubszą sierść. Wełna powinna być jedwabista (stąd nazwa), miękka, lekka. Dopuszczalna jest zarówno falistość, jak i kędzierzawość – najważniejsze, aby podszerstek nie był zbyt gruby i nie obciążał sylwetki zwierzęcia. Kolor może być prawie wszystkim. Jedwabiste wiatrhoundy występują w dwóch rodzajach – przypominają długowłose whippety i zredukowane rosyjskie borzoje.
Charakter jedwabistego wiatrhounda
Są to psy zorientowane na człowieka i absolutnie nie wstydzą się okazywać swojej miłości i oddania właścicielowi. Znakomicie wyszkolony. Dobrze dogadują się z rodziną, z małymi dziećmi; bardzo dobrze, jeśli wiatrogar ma towarzysza zabaw – będzie tam, gdzie będzie mógł wyładować niepohamowaną energię. Dzięki umiarkowanie wyrażonemu instynktowi łowieckiemu można je trzymać na tym samym terytorium z małymi zwierzętami domowymi, w tym kotami. W pracy są odporni i lekkomyślni, ale nie agresywni. Ze względu na swoją naturalną życzliwość nie nadają się dla strażników i strażników: dość trudno jest im postrzegać osobę jako wroga.
Pielęgnacja
Uszy, oczy i pazury obrobione według potrzeb. Bardziej ostrożne podejście wymaga wełny, którą należy dokładnie rozczesywać przynajmniej kilka razy w tygodniu, co jednak ze względu na znikomość podszerstka nie będzie trudne.