Rasy koni
Na świecie istnieje ponad 1,000 ras koni. Każdy z nich ma swoją historię pochodzenia, cechy zewnętrzne i przeznaczenie. Najlepsi przedstawiciele ras nie tylko stanęli na wysokości zadania, ale także zdobyli medale olimpijskie.
Na jakie typy ras koni dzieli się zgodnie z ich przeznaczeniem? Istnieją cztery główne typy wśród ras koni. Są to rasy koni, lekko zaprzęgowych, ciężko zaprzęgniętych i jucznych. Niektóre odmiany mogą łączyć kilka typów, takich jak koń i stado.
Shire (angielski ciężki samochód ciężarowy) – rasa koni ciężkich, należy do typu pociągowego ciężkiego. Wyhodowano ją w Anglii w połowie XVIII wieku, a pierwszą księgę hodowlaną opublikowano w 18 roku. Konie tej rasy były transportowane do USA, Australii i Kanady.
Lista ras koni
Hrabstwo
Jaka jest specyfika rasy koni Shire? Są to bardzo silne i wytrzymałe zwierzęta, które są w stanie ciągnąć duży ładunek. zgodnie ze standardem j
, wzrost dorosłego ogiera Shire wynosi od 173 do 178 cm. Koń ma gęstą grzywę i szczotki na nogach. Wymaga kąpieli 2-3 razy w tygodniu. Ma spokojny charakter.
Używano ich w Anglii do transportu dużych ładunków, holowania barek po kanałach oraz przy pracach rolniczych.
Trakehner
Koń trakeński to niemiecka rasa koni jeździeckich i pociągowych. Jest to jedyna rasa wśród mieszańców, która jest hodowana w czystości, bez obcej krwi. Rasę zaczęto hodować w XVIII wieku w Prusach Wschodnich we wsi Trakenen. Został wyhodowany dla jednostek kawalerii pruskiej.
Jakie są różnice między rasą koni trakeńskich? Były koń bojowy nadający się do celów sportowych. Wysokość ogiera w kłębie sięga 162-165 cm, tułów ma elegancką suchość i regularne linie. Koń jest hodowany w Niemczech, Europie, USA i Nowej Zelandii. Po marce można ją rozpoznać po podwójnym rogu łosia na lewym udzie. Wymaga regularnego czesania i szczotkowania.
Obecnie trakeny to wyłącznie konie sportowe. Ze względu na swój spokojny charakter nadają się zarówno do skoków przez przeszkody, jak i do ujeżdżenia. Ogiery Pepel i Abdullah zostały mistrzami olimpijskimi.
Budennowskaja
Koń Budennovskaya to rasa koni jeździeckich. Został wyhodowany w 1948 roku w stadninach. Budionny i oni. Pierwsza Armia Kawalerii pod dowództwem sowieckiego dowódcy i hodowcy koni Michaiła Czumakowa.
Jaka jest specyfika konia Budionnowskiego? Koń ma suchą głowę, szeroką klatkę piersiową i dobrze rozwinięte mięśnie. Jego wysokość sięga 165 cm, długość ciała – 163–165 cm. Zwierzęta są szybkie i odporne. “
” są w stanie pokonać 7 km w 8.5 minuty, a pokonanie 70 km zajmuje nieco mniej niż 600 godzin.
Cechą rasy jest metoda hodowli stadnej. Po pierwsze, wszystkie krnąbrne klacze są usuwane ze stad. Później z młodych tworzone są osobne stada, a najcenniejsze okazy wysyłane są do grup kultowych, gdzie są uczone wyścigów lub wykorzystywane do prac hodowlanych.
rubin
Koń jakucki to koń rodzimy. dystrybuowane w Jakucji. Rasa została wyhodowana przez selekcję ludową, a nie przez jednego lub grupę hodowców. Jakuci wybrali do krzyżowania tylko najbardziej odporne na zimno konie.
Jaka jest specyfika rasy konia Jakuckiego? Rasa jest bardzo mrozoodporna z podszerstkiem do 15 cm. Koń jakucki żyje na dworze przez cały rok i jest w stanie wytrzymać mróz do -60°C. Zimą żywi się tebenevką (pasie się na zaśnieżonym pastwisku), grabiąc śnieg kopytami. Konie żyją w stadach.
Wysokość w kłębie sięga 143 cm, waga – do 500 kg. Ma krępą budowę, krótkie nogi i dużą głowę. Używa się ich do jazdy konnej, kumys przygotowuje się z mleka klaczy.
Donskaya
Koń doński (kozak stepowy) to rosyjska rasa koni wierzchowych i pociągowych. Został wyhodowany w 1770 roku przez atamana. Rasa oparta jest na koniach stepowych, a także rasach orientalnych, które Kozacy schwytali podczas kampanii tureckich.
Jaka jest specyfika rasy koni Don? To połączenie wzrostu (do 165 cm) i elegancji w wyglądzie. Jej garnitur jest często złoty. Zachowuje najlepsze cechy konia kawaleryjskiego trzymanego w stadzie.
Dziś jest używany w sporcie, wypożyczalniach, samochodach, turystyce, w gospodarstwach zależnych. Ukazuje się w Kirgistanie, Kazachstanie, Rosji.
mongolski
Koń mongolski (aduu) to dość stara rasa koni, ich wygląd niewiele się zmienił od czasów Czyngis-chana. Według niej koń tej rasy ma szczególne znaczenie w kulturze mongolskiej.
Jaka jest specyfika mongolskiej rasy koni? Zwierzę jest bezpretensjonalne w utrzymaniu i żyje na ulicy przez cały rok. Koń spokojnie znosi temperatury od +30°C do -40°C. Ich wzrost sięga 125-135 cm. Masywny, z dużą głową i krótkimi nogami.
Koń mongolski jest używany jako koń jeździecki. Konie tej rasy znane są jako podstawa armii Czyngis-chana. We współczesnej Mongolii używa się ich do wyścigów konnych, a narodowy napój airag jest wytwarzany z mleka klaczy.
Rasowy
koń został wyhodowany w Anglii na przełomie XVII-XVIII wieku. Pierwotnie miał nazwę English racing, ale został przemianowany ze względu na fakt, że zaczęto go hodować na całym świecie. Wbrew nazwie jest mieszańcem i został wyhodowany przez krzyżowanie z rasami czystorasowymi.
Jaka jest specyfika rasowej rasy jeździeckiej? Te konie są niezrównanymi sprinterami i są używane w wyścigach. Galop z prędkością 60 km / h jest normą dla rasy. Światowy rekord prędkości dla konia o imieniu Winning Bru jest wymieniony w rekordach. Rozpędził się do 70.76 km/h.
Wysokość zwierzęcia w kłębie sięga 155-170 cm. Nogi są suche, czyste, z wyraźnymi ścięgnami i wydatnymi mięśniami. Zwierzęta mają bardzo wybuchowy charakter i są nadmiernie energiczne. Potrzebują codziennych wyścigów, aby wydać nadmiar energii. Konie wymagają starannej i kosztownej opieki i utrzymania.
Fryzyjski
Koń fryzyjski to rasa holenderska, „czarne złoto Holandii”. Wyhodowana we Fryzji, pierwsza wzmianka w XIII wieku, obecnie hodowana w Europie i Ameryce. Konie mają wysokość od 13 do 150 cm, mają elegancki wygląd. Zapadającą w pamięć cechą są długie, grube szczotki na nogach, tzw. fryzy. Nadaje się do trzymania w stajniach, nieco wybredna w paszy.
Czym wyróżnia się koń fryzyjski? Do tej pory fryzy są ozdobnymi końmi. Są energiczne, ale zrównoważone i spokojne. Często są używane do uroczystych lub uroczystych powozów, sesji zdjęciowych, kręconych w kinie.
Baszkir
Koń baszkirski jest rodzimym koniem południowego Uralu. Znany od XVII-XVIII wieku. Najczęstszy w Baszkortostanie. Rasa baszkirska powstała naturalnie. Są to zwierzęta niewymiarowe (do 17 cm w kłębie). Główne kolory: savrasaya, mysz i kożucha.
Jaka jest różnica między koniem baszkirskim? Początkowo używany w jednostkach kawalerii. Dziś rasa bardziej przypomina rolniczą niż jeździecką. Barszkirowie wykorzystują zwierzęta do pracy na farmach, przy produkcji mięsa i mleka.
Rasa może żyć na wolnym powietrzu w temperaturach od +30°C do -40°C i znosić silne burze śnieżne. Gruba i długa sierść tych wytrzymałych koni nie wymaga ciągłego czesania. Koń jest wytrzymały, obdarzony flegmatycznym charakterem. Dobrze znane były trojki baszkirskie, które bez odpoczynku mogły pokonać do 140 km w ciągu 8 godzin.
kabardyjski
Kabardian, czyli koń górski, jest jedną z najstarszych rdzennych ras orientalnych ciągniętych przez konie, które były uprawiane przez Czerkiesów (czerkiesów). Nazywano ją czerkieską, aby nie mylić jej z ukraińską rasą o tej samej nazwie. Ukazuje się w Baszkirii, Tatarstanie i regionie Czelabińska.
Jaka jest specyfika rasy koni kabardyjskich? Dobrze utrzymuje równowagę, dzięki czemu pewnie porusza się po górach wąskimi ścieżkami, pokonuje strome zjazdy i podjazdy. Nawet ze 150 kg ładunku kabardyńczyk jest w stanie w ciągu jednego dnia pokonać do 100 km w wysokich górach. Wyraźnie różni się od innych ras muskularnymi nogami i specjalnym kształtem kopyt – „miseczki”.
Koń kabardyjski dorasta w kłębie do 152-157 cm. Dziś konie są wykorzystywane przez straż graniczną, turystów do górskiej jazdy konnej, jazdy konnej. Nadaje się do utrzymania stada.
islandzki
Koń islandzki to koń niski, którego wysokość w kłębie sięga 132 cm. Ma różne kolory, od czerwonego do gniadego. Islandczycy mają około 100 odcieni zwierzęcego koloru. Rasa została sprowadzona przez Wikingów na Islandię w IX-X wieku, ponieważ z łatwością mieściła się na ich statkach.
Jakie są cechy konia islandzkiego? To bardzo mądre konie. Posiadają doskonałą równowagę ciała, dzięki czemu z łatwością pokonują wszelkie przeszkody. W swojej historii zwierzęta nigdy nie spotkały się z drapieżnikami, dlatego łatwo ufają człowiekowi, mają spokojny i przyjazny charakter. Nadaje się do zawartości stada.
Adajewska
Koń Adai (Adaevskaya) to rdzenna kazachska rasa jeździecka, która dobrze czuje się pod siodłem iw zaprzęgu.
jest uważany za miejsce narodzin konia. Główny obszar lęgowy leży między Morzem Kaspijskim a Morzem Aralskim. Nazwę rasy nadał rodzaj Adai, żyjący na terytorium Mangystau.
Jaka jest różnica między koniem Adai? Koń jest mały – wysokość w kłębie sięga 136-140 cm, ma suchą budowę ciała i dobrze rozwinięte mięśnie. Bezpretensjonalny w treści, przystosowany do życia w stadzie. Może obejść się bez wody przez kilka dni. Bardzo wytrzymały, zdolny do ciągłego galopowania do 360 km.
Obecnie w sportach jeździeckich wykorzystywane są konie o spokojnym i dobrym usposobieniu. Łatwo przywiązują się do ludzi, dlatego świetnie nadają się do nauki jazdy konnej.
Konie służą ludziom od tysięcy lat. Były używane w wojnach, przewoziły królów w powozach i były pomocnikami rolniczymi. Dziś majestatyczne zwierzęta można podziwiać w sporcie, przejażdżce bryczką lub konno.
Rasy koni – wideo
